Ogólne zmiany i trendy w przemyśle samochodowym

4.9/5 - (9 votes)

W przemyśle samochodowym obserwuje się wiele istotnych zmian i trendów, które wpływają na sposób projektowania, produkcji i użytkowania pojazdów. Wśród kluczowych trendów, które obecnie kształtują przemysł motoryzacyjny można wymienić następujące:

  1. Elektryfikacja

Elektryfikacja samochodów jest jednym z najbardziej znaczących trendów w przemyśle. Coraz więcej producentów samochodów wprowadza na rynek modele z napędem elektrycznym, oferując alternatywę dla pojazdów z silnikami spalinowymi. Dzięki rozwojowi technologii baterii i ładowania, samochody elektryczne stają się coraz bardziej konkurencyjne pod względem zasięgu i wydajności.

  1. Autonomiczne pojazdy

Przemysł samochodowy inwestuje znaczne środki w rozwój technologii umożliwiających autonomiczną jazdę. Pojazdy z różnym stopniem autonomii stają się coraz bardziej powszechne, a długoterminowym celem jest osiągnięcie pełnej autonomii, która pozwoli na przemieszczanie się bez udziału kierowcy.

  1. Łączność i technologia

Nowoczesne samochody stają się coraz bardziej zaawansowane technologicznie, z szeroką gamą funkcji łączności i systemów informatycznych. Systemy te obejmują nawigację, rozrywkę, a także funkcje bezpieczeństwa, takie jak ostrzeganie przed kolizją czy asystent parkowania.

  1. Mobilność jako usługa

Trend ten polega na zmianie podejścia od posiadania samochodu jako dobra materialnego do korzystania z niego jako usługi. W ramach tego trendu coraz bardziej popularne stają się różnorodne formy współdzielenia samochodów (car-sharing), wynajmu czy abonamentów na korzystanie z pojazdów.

  1. Zrównoważony rozwój

W odpowiedzi na rosnące obawy związane z ochroną środowiska, przemysł samochodowy dąży do wprowadzenia bardziej zrównoważonych rozwiązań. Obejmuje to nie tylko rozwój samochodów elektrycznych, ale także projektowanie bardziej efektywnych silników spalinowych, stosowanie materiałów przyjaznych dla środowiska oraz dążenie do zmniejszenia emisji CO2.

  1. Personalizacja

Klienci mają coraz większe oczekiwania co do personalizacji swoich samochodów, co prowadzi do rozwoju różnorodnych opcji konfiguracji, wykończeń wnętrz oraz systemów multimedialnych. Przemysł samochodowy musi dostosować swoje procesy produkcyjne, aby sprostać tym rosnącym oczekiwaniom.

  1. Wpływ pandemii COVID-19

Pandemia COVID-19 miała znaczący wpływ na przemysł samochodowy, powodując zakłócenia w łańcuchach dostaw, spadek popytu na samochody oraz potrzebę dostosowania się do nowych warunków pracy. Wiele firm wprowadziło zmiany w swoich modelach biznesowych i skupiło się na rozwoju cyfrowych kanałów sprzedaży oraz innowacji technologicznych.

  1. Wzrost segmentu SUV

W ostatnich latach obserwujemy wzrost popularności samochodów sportowo-użytkowych (SUV). Klienci coraz częściej wybierają te pojazdy ze względu na ich przestronność, wyższe zawieszenie i atrakcyjny wygląd. W odpowiedzi na ten trend, producenci samochodów wprowadzają na rynek różnorodne modele SUV, zarówno z napędem spalinowym, jak i elektrycznym.

  1. Wzrost rynku samochodów używanych

W dobie niepewności gospodarczej i zmian technologicznych, wiele osób decyduje się na zakup samochodów używanych. Rynek ten rośnie, a producenci oraz sprzedawcy muszą dostosować swoje strategie marketingowe i ofertę, aby sprostać rosnącemu popytowi na używane pojazdy.

  1. Innowacje w dziedzinie materiałów

Przemysł samochodowy dąży do opracowania i wdrożenia nowych materiałów, które pozwolą na zwiększenie wydajności, bezpieczeństwa oraz zrównoważonego rozwoju. Materiały takie jak włókna węglowe, kompozyty czy metale lekkie, są coraz częściej stosowane w konstrukcjach samochodów, aby zmniejszyć ich masę, co wpływa na osiągi i zużycie paliwa.

Podsumowując, przemysł samochodowy stoi przed licznymi wyzwaniami i zmianami, które wpłyną na sposób, w jaki projektujemy, produkujemy i korzystamy z pojazdów. W miarę jak technologia, preferencje klientów i warunki rynkowe ewoluują, firmy muszą się dostosować, aby pozostać konkurencyjnymi i spełniać oczekiwania konsumentów oraz przepisy dotyczące ochrony środowiska.

Tabel 1. Trendy w przemyśle samochodowym

Produkt Wprowadzanie ciągle nowych wyrobów. Zbyt zarówno na samochody niższej jakości wyprodukowanych wg starszej technologii, jak i też dla samochodów bardzo nowoczesnych. Zwracanie uwagi konsumentów na:

– ekologię samochodów i jego możliwość recyklingu

– bezpieczeństwo aktywne, pasywne i dla pieszych

– stylistykę zewnętrzną i wewnętrzną

– warunki gwarancji, serwisu

Rynek Brak specjalizacji: producenci nastawiają się na zaistnienie we wszystkich kolorach samochodów. Często są to 2 i więcej różne modele na jedną klasę, w bardzo wielu odmianach.
Geografia Niejednoznacznie zdefiniowanie rynku docelowego i ciągła ekspansja na coraz to nowe rynki.Rynek wybierany jest w powiązaniu z: kosztem produkcji, transportu, stopnia sprawności kanałów dystrybucji oraz popytu i możliwości rozwoju.
Technologia Nowoczesne technologie, które rozwijają się najdynamiczniej po technologii komputerowej. Nowe produkty są coraz doskonalsze technicznie, przyjazne dla środowiska, są bezpieczne. Polskie fabryki zostały wykupione przez zagraniczne koncerny. Pełna automatyzacja w celu obniżenia kosztów, wzrostu jakości, skrócenia czasu produkcji. Duża ekologiczność produktów wynika z przepisów UE.
Konkurencja Bardzo silna. Rozwija się ze strony wszystkich producentów. Coraz więcej firm chce zaistnieć na rynku. Warunkiem sukcesu jest duża gaża oferowanych produktów, mnogość wersji silnikowych, nadwoziowych, wyposażeniowych oraz bogactwo wyposażenia.

Źródło: opracowanie własne.

Bilans

5/5 - (1 vote)

Bilans przedsiębiorstwa jest sprawozdaniem statystycznym, które zawiera

poszczególne składniki majątku przedsiębiorstwa oraz źródła jego finansowania. Sporządzany jest na określony dzień (zwany moment bilansowym), przedstawia, więc stan zasobów będących w posiadaniu firmy. Uznany on został jako podstawowe sprawozdanie finansowe. W sposób uproszczony przedstawia to poniższe zestawienie:

Tabela 3. Uproszczone zestawienie bilansu

AKTYWA PASYWA
MAJĄTEK TRWAŁY KAPITAŁ WŁASNY

REZERWY

MAJĄTEK OBROTOWY

ROZLICZENIA MIĘDZYOKRSOWE CZYNNE

ZOBOWIĄZANIA DŁUGOTERMINOWE

ZOBOWIĄZANIA KRÓTKOTERMINOWE

ROZLICZENIA MIĘDZYOKRSOWE BIERNE

PRZYCHODY PRZYSZŁYCH OKRESÓW

AKTYWA OGÓŁEM PASYWA OGÓŁEM

ŹRÓDŁO: Opracowanie własne

Za szczególną cechę bilansu można uznać, że wykazany stan końcowy staje się równocześnie stanem początkowym w bilansie otwarcia w następnym okresie obrachunkowym. Układ bilans prezentuje tabela 4:

Tabela 4. Struktura bilansu

AKTYWA PASYWA
A.   Majątek trwały

I. Wartości niematerialne i prawne

1. Koszty organizacji poniesione przy

założeniu lub późniejszym

rozszerzeniu spółki akcyjnej

2. Koszty prac rozwojowych

3. Wartość firmy

4. Inne wartości niematerialne i prawne

5. Zaliczki na poczet wartości

niematerialnych i prawnych

II. Rzeczowy majątek trwały

1. Grunty własne

2. Budynki i budowle

3. Urządzenia techniczne i maszyny

4. Środki transportu

5. Pozostałe środki trwałe

6. Inwestycje rozpoczęte

7. Zaliczki na poczet inwestycji

III. Finansowy majątek trwały

1. Udziały i akcje

2. Papiery wartościowe

3. Udzielone pożyczki długoterminowe

4. Inne składniki majątku trwałego

IV. Należności długoterminowe

B.   Majątek obrotowy

I. Zapasy

1. Materiały

2. Półprodukty i produkty w toku

3. Produkty gotowe

4. Towary

5. Zaliczki na poczet dostaw

II. Należności i roszczenia

1. Należności z tytułu dostaw i usług

2. Należności z tytułu podatków

3. Należności wewnątrzzakładowe

4. Pozostałe należności

5. Należności sądowe

III. Papiery wartościowe przeznaczone do

obrotu

1. Udziały lub akcje własne do zbycia

2. Inne papiery wartościowe

IV. Środki pieniężne

1. Środki pieniężne w kasie

2. Środki pieniężne w banku

3. Inne środki pieniężne (weksle, czeki)

C.   Rozliczenia międzyokresowe

1.Czynne rozliczenia   międzyokresowe

2. Inne rozliczenia międzyokresowe

A.   Kapitał (fundusz) własny

I. Kapitał (fundusz) podstawowy

II. Należne, lecz nie wniesione wkłady na

poczet kapitału podstawowego

(wielkość ujemna)

III. Kapitał (fundusz) zapasowy

1. Ze sprzedaży akcji powyżej ich

wartości nominalnej

2. Tworzony ustawowo

3. Tworzony zgodnie ze statutem lub

umową

4. Z dopłat wspólników

5. Inny

IV. Kapitał (fundusz) rezerwowy z

aktualizacji wyceny

V. Pozostałe kapitały (fundusze)

rezerwowe

VI. Nie podzielony wynik z lat ubiegłych

1. Zysk (wielkość dodatnia)

2. Strata (wielkość ujemna)

VII. Wynik finansowy netto roku

obrotowego

1. Zysk netto (wielkość dodatnia)

2. Strata netto (wielkość ujemna)

3. Odpisy z wyniku finansowego

bieżącego roku obrotowego

B.   Rezerwy

1. Rezerwy na podatek dochodowy

2. Pozostałe rezerwy

C.   Zobowiązania długoterminowe

1. Długoterminowe pożyczki, obligacje i

inne papiery wartościowe

2. Długoterminowe kredyty bankowe

3. Pozostałe zobowiązania

długoterminowe

D.   Zobowiązania krótkoterminowe i fundusze specjalne

I. Zobowiązania krótkoterminowe

1. Pożyczki, obligacje i papiery

wartościowe

2. Kredyty bankowe

3. Zaliczki otrzymane na poczet dostaw

4. Zobowiązania z tytułu dostaw

5. Zobowiązania wekslowe

6. Zobowiązania z tytułu podatków,

ceł, ubezpieczeń społecznych

7.Zobowiązania z tytułu wynagrodzeń

8.Zobowiązania wewnątrzzakładowe

9. Pozostałe zobowiązania

krótkoterminowe

II. Fundusze specjalne

E.    Rozliczenia międzyokresowe i przychody przyszłych okresów

1. Bierne rozliczenia międzyokresowe

2. Przychody przyszłych okresów

SUMA AKTYWÓW SUMA PASYWÓW

ŹRÓDŁO: Z. Kołaczyk – „Rachunkowość przedsiębiorstw”, Wydawnictwo eMPi2, Poznań1997, s.94.

W polskiej praktyce księgowej majątek przedsiębiorstwa przyjęto nazywać „aktywami”, a źródła finansowania tego majątku  „pasywami”. Aktywa wykazane są po lewej stronie bilansu natomiast pasywa, po jego prawej stronie. Zarówno strona aktywów jak i pasywów są uporządkowane w pewien sposób, aktywa według stopnia płynności, tzn. możliwości zamiany poszczególnych składników majątku na środki pieniężne, pasywa według terminu wymagalności. System podwójnego zapisu księgowego, na którym opiera się konta, sprawia, że dla każdego składnika pasywów, tworzy się korespondujący z nim składnik aktywów[1].

Aktywa to różnego rodzaju składniki majątkowe, różniące się między sobą postacią, cechami fizycznymi i użytkowymi, okresem eksploatacji i stopniem zużycia. Zasób majątku zależy od charakteru i rozmiarów działalności podmiotu gospodarczego. W aktywach figurują składniki majątku, które przedstawiają wartość gospodarczą[2].

Natomiast pasywa są to zobowiązania spółki wobec właścicieli, którzy zainwestowali w tę spółkę pieniądze kupując jej akcje oraz wobec jej wierzycieli. Udzielają one odpowiedzi na pytanie: kto, w jakim charakterze i w jakiej wysokości ma prawo do majątku firmy. Pasywa to kapitał własny i obcy.


[1] J. Ellis, D. Williams, Strategia przedsiębiorstwa a analiza finansowa, Fundacja Rozwoju Rachunkowości w Polsce, Warszawa 1997, s. 162.

[2] A. Malewicz, Rachunkowość i finanse, Polska Fundacja Promocji Kadr, Bytom 1999, s. 27.

Zasady analizy wskaźnikowej

5/5 - (1 vote)

Rozwinięciem wstępnej analizy podstawowych dokumentów finansowych, dających ogólny obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa jest analiza wskaźnikowa. Jest ona jednym z podstawowych elementów analizy finansowej. Przedmiotem  badania analizy wskaźnikowej są relacje zachodzące pomiędzy poszczególnymi elementami bilansu, w przekroju pionowym i poziomym oraz rachunku wyników. Dla tego celu konstruuje się różnego rodzaju wskaźniki posługujące się danymi opartymi na sprawozdaniach finansowych.

Analiza wskaźnikowa (Ratio Analysis) obejmuje następujące etapy badań[1]:

  • wybór dziedziny działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, która ma być przedmiotem oceny,
  • dobór wskaźników i współczynników ekonomicznych reprezentatywnych dla badanej dziedziny,
  • weryfikację wskaźników i współczynników,
  • skorygowanie sposobu mierzenia wskaźnika i współczynnika lub ustalenie dodatkowych wskaźników i współczynników, pozwalających uzyskać dokładny i obiektywny obraz analizowanych zjawisk,
  • obliczenie wskaźnika i/lub współczynnika na podstawie zweryfikowanych mierników oraz postawienie diagnozy i sformułowanie decyzji.

Wskaźniki finansowe konstruowane i klasyfikowane mogą być w różny sposób. Na świecie jak i w naszym kraju najszersze zastosowane zyskała poniżej przedstawiona klasyfikacja[2]:

  • wskaźniki płynności,
  • wskaźniki zadłużenia i obsługi długu,
  • wskaźniki efektywności (wykorzystania) aktywów,
  • wskaźniki rentowności (zyskowności),
  • wskaźniki reakcji rynkowej.

W analizie wskaźnikowej największą rolę odgrywa analiza porównawcza oraz analiza trendu[3].

Analiza porównawcza polega na wyliczeniu wskaźników na podstawie sprawozdań finansowych (lub innych danych, jeżeli są one powszechnie dostępne) i porównywaniu ich z wartością wskaźników uzyskiwanych przez inne podmioty w tej samej branży lub porównywanie ze średnimi branżowymi.

Analiza trendu natomiast polega na porównywaniu wartości wskaźników uzyskiwanych w kolejnych okresach przez badany podmiot. Analiza taka dokonywana jest zarówno w okresach obejmujących kilka lub kilkanaście lat, jak również  w układzie horyzontalnym obejmującym następujące po sobie lata.

Analiza wskaźnikowa pozwala nam w szybki i efektywny sposób uzyskać wgląd w funkcjonowanie firmy.


[1] J. Duraj, Analiza ekonomiczna przedsiębiorstwa, PWE, Warszawa 1993, s.16.

[2] J. Gajdka, E. Walińska, Zarządzanie finansowe, F. R. R. w P., Warszawa 1998, s. 303.

[3] Tamże, s.203.

[4] Tamże, s. 205.

Wstępna analiza bilansu

5/5 - (1 vote)

Wstępna analiza bilansu przeprowadzana jest w ujęciu statycznym i dynamicznym.

Analiza w ujęciu stycznym zajmuje się badaniem struktury majątku przedsiębiorstwa i źródeł jego finansowania w wybranym momencie. Natomiast analiza w ujęciu dynamicznym zajmuję się również oceną kierunku zmian tej struktury oraz dynamiki poszczególnych elementów aktywów i pasywów poprzez porównanie danych z kilku kolejnych lat. Wstępna analiza bilansu zajmuje się badaniem:

  • struktury majątkowej na podstawie wskaźników struktury aktywów,
  • struktury kapitałowej, poprzez ustalenie wskaźników struktury pasywów,
  • struktury kapitałowo – majątkowej.

Do przeprowadzenia wstępnej analizy bilansu w ujęciu dynamicznym potrzebne są następujące mierniki:

  • wskaźniki dynamiki, które określają kierunek i stopień zmian poszczególnych elementów bilansu, w porównaniu do ich poziomu w bilansach wcześniejszych,
  • wskaźniki struktury, które wskazują na udział poszczególnych pozycji majątku i źródeł ich finansowania w ogólnych ich wielkościach.

Struktura majątku w przedsiębiorstwie

Struktura majątkowa informuje o sposobie zaangażowania kapitału przedsiębiorstwa. W badaniu tej struktury podstawowe znaczenie mają wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w określone środki gospodarcze. Najważniejsze z nich to wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w trwałe i obrotowe składniki majątku. Udział trwałych składników w majątku przedsiębiorstwa w sposób istotny zależy od rodzaju branży. Udział ten pozostaje w bezpośrednim związku z kwotą osiąganych przez przedsiębiorstwo przychodów. Im większy jest udział trwałych składników majątku w jego strukturze, tym mniejsza jest zdolność przedsiębiorstwa do wypracowania przychodu[1].

Wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w środki gospodarcze[2]:

Struktura kapitału w przedsiębiorstwie

W badaniu struktury kapitałów (pasywów) podstawowe znaczenie mają wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w kapitały własne i obciążenia kapitałami obcymi.

Wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w kapitały własne i obciążenia kapitałami obcymi:

Pionową strukturę kapitałów finansujących majątek przedsiębiorstwa można właściwie ustalić posługując się wskaźnikami wyposażenia przedsiębiorstwa w kapitał własny oraz wskaźnikami obciążenia zobowiązaniami długoterminowymi i krótkoterminowymi.

Struktura kapitałowo – majątkowa w przedsiębiorstwie

Przy wstępnej analizie bilansu  występują również powiązania poziome pomiędzy poszczególnymi pozycjami aktywów i pasywów.  Analiza ta pozwala na określenie poprawności zastosowania źródeł finansowania oraz ewentualnych rozbieżności sytuacji faktycznej przedsiębiorstwa w stosunku do zaleceń teorii w zakresie kształtowania struktury bilansu.

Na początku tej analizy trzeba ustalić udział kapitału własnego w finansowaniu majątku trwałego przedsiębiorstwa. Udział ten ustala się według poniższej relacji[3]:

 

Wskaźnik ten pokazuje, w jakiej części majątek trwały jest finansowany kapitałem własnym. Według „złotej reguły bilansowania” majątek trwały powinien być w całości, a jeszcze lepiej z pewną nadwyżką, finansowany kapitałem stałym, tj. sumą kapitału własnego i zadłużenia długoterminowego. Bardziej konserwatywna odmiana tej reguły wymaga finansowania majątku trwałego w całości kapitałem własnym. W takim przypadku wartość wskaźnika wynosiłaby 1,0. Z reguły kapitał własny finansuje całość majątku trwałego i część majątku obrotowego. Typowa wartość tego wskaźnika zawiera się w przedziale 1,0 – 1,5[4].

Stopień pokrycia majątku trwałego kapitałem stałym można wyrazić poniższą relacją:

Jeśli w przedsiębiorstwie jest prawidłowo prowadzona polityka finansowa to kwota kapitałów stałych powinna przekraczać wartość majątku trwałego o bardzo niskim stopniu płynności finansowej, zapewniając także pewne pokrycie tymi kapitałami środków obrotowych. W przeciwnym wypadku przedsiębiorstwo może bardzo łatwo stanąć w obliczu niemożności bieżącego regulowania zobowiązań płatniczych. Pozostałe środki obrotowe finansowane są kapitałami krótkoterminowymi (zobowiązaniami i kredytami). Stopień tego finansowania określa poniższa relacja:

Jeśli kapitał krótkoterminowy w pełni pokrywa majątek obrotowy, wówczas zachowana jest złota reguła bilansowania w stosunku do obrotowych składników majątku. W tym przypadku stwierdza się, że z uwagi na krótki czas związania, mogą być one finansowane z krótkoterminowego kapitału obcego.

Przestrzeganie wyżej wymienionych reguł finansowania sprzyja utrzymaniu równowagi finansowej przedsiębiorstwa, warunkującej bieżącą i przyszłą jego egzystencję.


[1] H. Błoch, Controlling, Rachunkowość zarządcza, CIM, Warszawa 1992, s. 37.

[2] M. Sierpińska, T. Jachna, Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, PWN, Warszawa 2000, s. 52.

[3] M. Sierpińska, T. Jachna, Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, PWN, Warszawa 2000, s. 53.

[4] M. Nowak, Praktyczna Ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Metody i ograniczenia, FRR w Polsce, Warszawa 1998,s. 131.

Rachunek zysków i strat

Głosuj na tę pracę

Głównym celem rachunku zysku i strat jest zestawienie poszczególnych rodzajów przychodów uzyskiwanych przez osobę prawną  według źródeł ich powstawania oraz elementów składających się na koszty uzyskania przychodów, strat związanych z prowadzeniem działalności, a także obciążeń podatkowych. Końcowym rezultatem przeprowadzonego rachunku zysków i strat  jest ujawnienie zysku lub straty, która wykazana jest w bilansie. Główny  nacisk w rachunku nakłada się na oddzielenie działalności gospodarczej, która stanowi podstawę funkcjonowania  przedsiębiorstwa od sytuacji wyjątkowych, nadzwyczajnych a także w dużej mierze niezależne od samego przedsiębiorstwa. W ramach działalności gospodarczej należy rozgraniczyć działalność operacyjną i finansową. Podstawę takiego rozgraniczenia działalności gospodarczej jest różnorodność form powiązań osoby prawnej z otaczającym go rynkiem. Działalność operacyjna wiąże przedsiębiorstwo z rynkami dóbr materialnych i czynników produkcji – natomiast działalność finansowa z rynkiem finansowym. U podstaw działalności operacyjnej leżą procesy gospodarcze, które są podstawą działań powołanych do tego celu przedsiębiorstw. Jej rezultatem jest sprzedaż towarów, produktów usług i materiałów.

Podstawowa działalność operacyjna ma charakter ciągły, powtarzalny w czasie  i w określonych cyklach produkcji i sprzedaży. Natomiast pozostała działalność operacyjna charakteryzuje się działaniami okazjonalnymi, występującymi sporadycznie np. sprzedaż majątku trwałego. Prowadzenie działalności operacyjnej wiąże się ściśle z ponoszeniem kosztów np. materiały, surowce, energia, wynagrodzenia, amortyzacja oraz koszty sprzedaży.

Działalność finansowa skupia się na kreowaniu przychodów oraz kosztów z tytułu pozyskiwania oraz posiadania kapitału – w tym odsetki od kredytów, obligacji, udziały, akcje oraz udzielnie pożyczek, które winny być zaliczone w działalność inwestycyjną. Działalność inwestycyjna nie znajduje odzwierciedlenia w rachunku zysków i strat. W rachunku zysków i strat wykazuje się zarówno zyski i straty nadzwyczajne jak i obciążenia podatkowe tj. świadczenia przedsiębiorstwa na rzecz podmiotów prawa publicznego. Oprócz podatków obligatoryjnych występują także inne obciążenia wyniku finansowego tj. koszty i straty nie uznawane dla celów podatkowych.

W konstrukcji rachunku można wyróżnić trzy szczeble tworzenia wyniku finansowego tj. eksploatacyjny (tzw. operacyjny), finansowy, a także  nadzwyczajny. Suma wyniku eksploatacyjnego oraz finansowego jest rezultatem działalności gospodarczej osoby prawnej. Punktem wyjścia w rachunku jest przychód ze sprzedaży (tj. praktyczny przychód netto ze sprzedaży bez uwzględnienia podatków od wartości dodanej, akcyzowego czy też zryczałtowanego) natomiast końcowym rezultatem jest wynik finansowy netto. Zadaniem rachunku zysku i strat jest wykazanie,  w jakim stopniu wynik finansowy jest zależny od działalności operacyjnej, a w jakim warunkowany jest przez przychody i koszty finansowe, sytuacje nadzwyczajne oraz obciążenia podatkiem dochodowym.

W oparciu o ustawę o rachunkowości wykazuje się dwa sposoby prezentacji  rachunku zysku i strat : dwustronny  (scalony) oraz szeregowy (łańcuchowy). W rachunku dwustronnym  oddzielnie wskazuje się koszty (po lewej stronie zestawienia)  i oddzielnie przychody (po prawej stronie). Natomiast w rachunku szeregowym przychody  i koszty uporządkowane są kolejno w jednym ciągu.

Uzyskiwanie dodatniego wyniku ze sprzedaży przez osobę prawną oznacza pozytywną rentowność podstawowej działalności operacyjnej, produkty wytwarzane przez przedsiębiorstwo znajdują nabywców, a ono posiada określoną pozycję na rynku.

Wypracowanie zysku netto  przez przedsiębiorstwo wskazuje, iż jest ono rentowne przy uwzględnieniu innych poza podstawową działalnością operacyjną czynników takich jak: pozostała działalność operacyjna, przychody i koszty finansowe, straty i zyski nadzwyczajne, podatek dochodowy a także inne obligatoryjne obciążenia wyniku finansowego. Informacja o osiągniętym zysku netto jest bardzo ważną informacją dla właścicieli oraz inwestorów, ponieważ stanowi ona podstawę do określenia  stopy zwrotu z kapitału, a także wskazuje na możliwości wypłaty dywidend.

Rachunek zysków i strat może być sporządzony w wersji porównawczej  lub kalkulacyjnej. Wersja porównawcza różni się od wersji kalkulacyjnej  odmiennym sposobem rozliczenia kosztów działalności operacyjnej tj. traktuje koszty działalności operacyjnej jak jedną zbiorową pozycję, w której wyodrębnia się poszczególne rodzaje kosztów w układzie rodzajowym np. wartość sprzedanych towarów i materiałów, koszty zużycia usług obcych, surowców, materiałów, amortyzacji oraz wynagrodzeń. Natomiast w rachunku kalkulacyjnym koszty związane z podstawową działalnością operacyjną podlegają  rozdzieleniu  na koszty sprzedanych  towarów i produktów, koszty sprzedaży i koszty ogólnego zarządu.

W praktyce rachunek zysków i strat jest uzupełniany o dane dotyczące podziału zysku netto lub też sposobu pokrycia straty netto. Część firm sporządza też sprawozdanie z podziału zysku, które jest wykorzystywane przy zatwierdzaniu sprawozdań finansowych i podejmowaniu decyzji o podziale zysku.