Optymalizacja lokalizacji placówek wielkopowierzchniowych w mieście krakowie

5/5 - (5 votes)

rozdział praktyczny pracy mgr

Określenie optymalnej lokalizacji to jedno z podstawowych zadań przy otwieraniu nowej placówki handlowej, nie tylko wielkopowierzchniowej. Dobrze opracowana strategia lokalizacji i wejścia na rynek istotnie wpływa na rentowność i sprawność przedsiębiorstwa.

Dawniej problematyka doboru odpowiedniego miejsca na placówkę handlową dotyczyła głównie wsi. To właśnie tam, gdzie znajdowało się wiele mniejszych terytorialnie jednostek administracyjnych,  należało się zastanawiać nad wyborem dobrej lokalizacji. Obecnie problem ten dotyczy placówek wielkopowierzchniowych w dużych miastach. Chodzi o to by zlokalizować ośrodek handlowy, tak aby ważone odległości od obsługiwanych przez niego obszarów bądź skupisk ludności były możliwie jak najmniejsze, przy czym wagami są liczby mieszkańców tych obszarów.[1]

Poniżej przedstawiona została metoda obliczenia optymalnej lokalizacji sieci handlowej, oraz badania przeprowadzone na terenie trzech dzielnic Krakowa.

Ponieważ nie znane są odległości między ośrodkiem a dzielnicami miasta, przyjmuje się, iż można je przedstawić na układzie współrzędnych w postaci linii prostych łączących poszczególne punkty o współrzędnych xi, yi z niewiadomym punktem x, y, których długości można wyrazić za pomocą poniżej przedstawionego wzoru.

Ponieważ odległości te po przemnożeniu przez liczbę ludności mają być możliwie jak najmniejsze, kryterium optymalizacji zapisujemy więc za pomocą poniżej przedstawionego wzoru.

 

gdzie:

mi- liczba mieszkańców w obszarze i,

xi, yi – współrzędne położenia obszaru i,

x, y – współrzędne lokalizacji ośrodka.

Po odpowiednich przekształceniach powyższego wzoru wyznaczono wzory obliczające współrzędna lokalizacji ośrodka, przedstawiono je poniżej.

 

Jak wynika z powyższych wzorów, współrzędne ośrodka handlowego są ważonymi średnimi arytmetycznymi współrzędnych położenia obszarów grawitujących do danego ośrodka. Wyznaczenie takich współrzędnych jest niezwykle pracochłonne, gdyż musi odbywać się na drodze iteracyjnej ze względu na większą liczbę niewiadomych niż równań. Niewiadomymi są tu bowiem nie tylko wartości współrzędnych, ale również odległości występujące w wagach. Arbitralne ustalenie współrzędnych umożliwia wyznaczenie odległości, które pozwalają wyznaczyć skorygowane współrzędne, a te z kolei pozwalają obliczyć nowe odległości itd., proces więc przebiega etapowo. Arbitralną wartość współrzędnych można ustalić jako średnią arytmetyczną  obszarów obsługiwanych ważoną początkowo tylko liczbą mieszkańców. W następnych etapach iteracyjnych wagami będą już liczby mieszkańców dzielone przez odpowiednie odległości.[2]

Obliczenia zestawia się w tabelach. Proces te kontynuuje się do momentu uzyskania mało znaczących korekt w wartościach współrzędnych, które z każdą iteracją będą się zmniejszać. Można go również przerwać w momencie uzyskania najbardziej odpowiedniego układu lokalizacyjnego w stosunku do rzeczywistej struktury przestrzennej dróg komunikacyjnych w badanym regionie.

Poniżej wyliczono współrzędne optymalnej lokalizacji sieci handlowej dla takich trzech dzielnic Krakowa jak:  II Grzegórzki, III Prądnik Czerwony, XIV Czyżyny. Poniżej na rysunku 4.1 przedstawiono w układzie współrzędnych wyznaczone wcześniej węzły komunikacyjne trzech wybranych dzielnic Krakowa.

 

Rysunek 4.1 Ośrodki komunikacyjne dzielnic Krakowa w układzie współrzędnych

 

Źródło: opracowanie własne na podstawie mapy w załączniku nr 2

Obliczamy wstępną lokalizację placówki wielkopowierzchniowej według poniżej przedstawionego wzoru.

 

Dalsze etapy obliczeń przedstawione zostały w tabelach 4.1, 4.2, 4.3, 4.4, 4.5.

Na podstawie otrzymanych współrzędnych obliczone zostały odległości między optymalną lokalizacją placówki wielkopowierzchniowej, a wyznaczonym dla każdej dzielnicy (w poprzednim rozdziale) punktem komunikacyjnym (di).

Tabela 4.1 Liniowa optymalizacja lokalizacji placówki wielkopowierzchniowej (krok 1)

Numer dzielnicy Współrzędne

ośrodka komunikacyj-nego dzielnicy

Współrzędne ośrodka Odległ-ści

di

(km)

Liczba miesz-kańców mi/di mi/di xi mi/di yi
xi yi x y
O1 20 60 30,56 37,05 1,04 48767 46891,35 937827 2813481
O2 0 10 30,56 37,05 1,72 35390 20575,58 0 205755,8
O3 100 30 30,56 37,05 2,08 22997 11056,25 1105625 331687,5
Razem: 78523,18 2043452 3350924,3

Źródło: opracowanie własne

Podstawiając  do wzoru otrzymane wyniki wyliczamy kolejne, bardziej szczegółowe,  optymalne współrzędne punktu lokalizacji optymalnej placówki wielkopowierzchniowej.

 

Wyznaczona placówka została umiejscowiona w układzie współrzędnych rysunek 4.2.

Rysunek 4.2 Lokalizacja optymalnej placówki wielkopowierzchniowej po 1 kroku obliczeń

 

Źródło: opracowanie własne

Na podstawie otrzymanych współrzędnych w 1 kroku badań, obliczone zostały odległości między optymalną lokalizacją placówki wielkopowierzchniowej, a wyznaczonym dla każdej dzielnicy punktem komunikacyjnym (di).

Tabela 4.2 Liniowa optymalizacja lokalizacji placówki wielkopowierzchniowej (krok 2)

Numer dzielnicy Współrzędne

ośrodka komunikacyjne-go dzielnicy

Współrzędne ośrodka Odległo-

ści

 

Liczba miesz-kańców
x Y
O1 20 60 26,02 42,67 0,8 48767 60958,75 1219175 3657525
O2 0 10 26,02 42,67 1,76 35390 20107,95 0 201079,5
O3 100 30 26,02 42,67 2,96 22997 7769,26 776926 233077,8
Razem: 88835,96 1996101 4091682,3

Źródło: opracowanie własne

Podstawiając do wzoru otrzymane wyniki wyliczamy kolejne optymalne, jeszcze bardziej szczegółowe współrzędne punktu lokalizacji optymalnej placówki wielkopowierzchniowej.

 

Wyznaczona w 2 kroku badań placówka została umiejscowiona w układzie współrzędnych rysunek 4.3.

Rysunek 4.3 Lokalizacja optymalnej placówki wielkopowierzchniowej po 2 kroku obliczeń

 

Źródło: opracowanie własne

Na podstawie otrzymanych współrzędnych w 2 kroku badań, obliczone zostały odległości między optymalną lokalizacją placówki wielkopowierzchniowej, a wyznaczonym dla każdej dzielnicy punktem komunikacyjnym (di).

Tabela 4.3 Liniowa optymalizacja lokalizacji placówki wielkopowierzchniowej (krok 3)

Numer dzielnicy Współrzędne

ośrodka komunikacyjne-go dzielnicy

Współrzędne ośrodka Odległ-ości Liczba miesz-kańców
x y
O1 20 60 22,46 46,06 0,56 49767 88869,64 1777392,8 5332178,4
O2 0 10 22,46 46,06 1,68 35390 21065,48 0 210654,8
O3 100 30 22,46 46,06 3,2 22997 7186,56 718656 215596,8
Razem: 117121,68 2496048,8 5758430

Źródło: opracowanie własne

Podstawiając do wzoru otrzymane wyniki wyliczamy bardziej dokładne  współrzędne punktu lokalizacji optymalnej placówki wielkopowierzchniowej.

 

Wyznaczona w 3 kroku badań placówka została umiejscowiona w układzie współrzędnych rysunek 4.3.

Rysunek 4.4 Lokalizacja optymalnej placówki wielkopowierzchniowej po 3 kroku obliczeń

 

Źródło: opracowanie własne

Na podstawie otrzymanych współrzędnych w 3 kroku badań, obliczone zostały odległości między optymalną lokalizacją placówki wielkopowierzchniowej, a wyznaczonym dla każdej dzielnicy punktem komunikacyjnym (di).

Tabela 4.4 Liniowa optymalizacja lokalizacji placówki wielkopowierzchniowej (krok 4)

Numer dzielnicy Współrzędne

ośrodka komunikacyjne-go dzielnicy

Współrzędne ośrodka Odległ-ości Liczba miesz-kańców
x Y
O1 20 60 21,31 49,17 0,44 49767 113106,81 2262136,2 6786408,6
O2 0 10 21,31 49,17 1,76 35390 20107,95 0 201079,5
O3 100 30 21,31 49,17 3,28 22997 7011,28 701128 210338,4
Razem: 140226,04 2963264,2 7197826,5

Źródło: opracowanie własne

Podstawiając do wzoru otrzymane wyniki wyliczamy kolejne optymalne współrzędne punktu lokalizacji optymalnej placówki wielkopowierzchniowej.

 

Wyznaczona w 4 kroku badań placówka została umiejscowiona w układzie współrzędnych rysunek 4.5.

Rysunek 4.5 Lokalizacja optymalnej placówki wielkopowierzchniowej po 4 kroku obliczeń

 

Źródło: opracowanie własne

Na podstawie otrzymanych współrzędnych w 4 kroku badań, obliczone zostały odległości między optymalną lokalizacją placówki wielkopowierzchniowej, a wyznaczonym dla każdej dzielnicy punktem komunikacyjnym (di).

Tabela 4.5 Liniowa optymalizacja lokalizacji placówki wielkopowierzchniowej (krok 5)

Numer dzielnicy Współrzędne

ośrodka komunikacyjne-go dzielnicy

Współrzędne ośrodka Odległ-ości Liczba miesz-kańców
x Y
O1 20 60 21,13 51,33 0,36 49767 138241,66 2764833,2 8294499,6
O2 0 10 21,13 51.33 1,84 35390 19233,7 0 192337
O3 100 30 21,13 51,33 3,28 22997 7011,28 701128 210338,4
Razem: 164486,64 3465961,2 8697174,4

Źródło: opracowanie własne

Podstawiając  do wzoru otrzymane wyniki wyliczamy kolejne optymalne współrzędne punktu lokalizacji optymalnej placówki wielkopowierzchniowej.

 

Wyznaczona w 5 kroku badań placówka została umiejscowiona w układzie współrzędnych rysunek 4.6.

Rysunek 4.6 Przedstawienie optymalnej lokalizacji sieci handlowej dla trzech dzielnic  Krakowa w układzie współrzędnych

 

Źródło: opracowanie własne

Obliczenia zostały przerwane na piątym etapie, gdyż różnice w kolejnych wartościach obliczonego punktu w układzie współrzędnych były już niewielkie, a także gdyż punkt lokalizacji optymalnej placówki wielkopowierzchniowej prawie pokrywał się z już istniejącą placówką KrakChemii. Tak słabe wyniki tej już istniejącej placówki, w porównaniu z pozostałymi objętymi badaniami sklepami, jest najprawdopodobniej spowodowane dużo mniejszą powierzchnią sprzedażową tej placówki. Dlatego też idealnym rozwiązaniem byłaby modernizacja KrakChemii, przede wszystkim pod względem wielkości.


[1] S. Mynarki, Metody analizy i optymalizacji obrotu towarowego, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1976, s. 75

[2] Ibidem, s. 76

Pytania z analizy 2

5/5 - (4 votes)
  1. Przedsiębiorstwo zaciągnęło kredyt bankowy 3-letni. Wskaż miejsce w analizie finansowej.

W  BILANSIE w pasywach pojawi się lub zwiększy pozycja zobowiązania długoterminowe (kredyty i pożyczki). W aktywach w zależności od tego na co był zaciągnięty ten kredyt (może pojawić się np. nowo zakupiony środek trwały-budynek, budowla lub grunty pod wynajem. Część środków z zaciągniętego kredytu może zostać przekazana na pokrycie wymagalnych zobowiązań i wtedy w pasywach zmniejszy się poziom zobowiązań.

W RZIS pojawią się w kosztach finansowych odsetki związane ze spłatą kredytu.

W RPP pojawią się wpływy z działalności finansowej w wysokości zaciągniętego kredytu, a także wydatki związane z obsługa długu.

  1. Wzrosły należności i zobowiązania wobec obligatoriuszy. Spadły zapasy, zob. wb. kredytodawców i wb. dostawców. Powiąż z RPP i bilansem ruchu.

Wzrost należności wb. odbiorców może świadczyć o zwiększonej sprzedaży, z której jednak nie osiągnięto wpływów środków pien. ponieważ odroczony jest termin płatności.. Wzrost zobow wb. obligatoriuszy mógł być spowodowany emisją dodatkowych akcji, z której wpływy  pokryły część zobow wb kredytodawców i dostawców.

W RPP korygujemy zysk netto odejmując wartość powstałych należności i dodając wartość wyprzedanych zapasów. We wpływach środków pien. z działalności finansowej pojawi się wartość emisji (wzrost zobow. wb. obligatoriuszy), a w wydatkach wartość spłacanych kredytów, a tym samym zapewne odsetki.

  1. Treść oraz zastosowanie w analizie finansowej zysku operacyjnego i zysku netto

Zysk operacyjny to zysk z podstawowej działalności przedsięb. Jego wartość świadczy o efektywnym wykorzystaniu majątku w działalności, do której p-bo zostało powołane.

Zysk netto, wykazywany zarówno w RZIS jak i BILANSIE po stronie pasywów ( w KW ). To ta część zysku, która pozostaje do dyspozycji która pozostaje do dyspozycji właścicieli, decyduje o poziomie stopy zwrotu dla właścicieli (zysk netto) mierzonej stopą rentowności i poziomem kapitału własnego. Im większy stosunek ZN/ZO tym mniejsze obciążenie zysku operacyjnego kosztami finansowymi i podatkiem dochodowym.

W p-bie poziomy ZO i ZN służą analizie:

1)efektu dziwni finansowej, który określa zmiana zysku netto/zmiany zysku operacyjnego

2) rentowności : handlowej ZN/S, ekonomicznej  czyli stopy zysku ROA=ZO/A i finansowej ZN/KW

3) struktury przepływów pieniężnych ZN/PPO

  1. Wzrósł udział kapitału obcego w kapitałach ogółem, spadła relacja Zn do Zo i spadła stopa zysku. Oceń sytuację i uzasadnij.

Wzrost KO wiąże się zapewne z zaciągnięciem przez p-bo kredytu, lub wzrost zobowiązań wb. dostawców. Spadek relacji ZN/ZO wskazuje, że podstawowa działalność p-ba przynisi coraz to mniejsze zyski, a tym samym mniej efektywnie wykorzystuje posiadane zasoby, o czym świadczy spadek stopy zysku.

Ponadto spadek ZN/ZO może być spowodowany wzrostem kosztów odsetkowym związanych z zwiększeniem kapitału obcego.

  1. Kiedy mamy do czynienia z ujemnym efektem dźwigni finansowej?

DFL= %zmiana EPS/ % zmiana EBIT          lub          DFL= EBIT/ EBIT – ODSETKI

Ujemny efekt DF występuje, gdy stopa zysku, czyli ROA < średniego ważonego kosztu kapitału obcego skorygowanego o tarcze podatkową czyli lub wtedy gdy poziom odsetek jest wyższy od ZO.

  1. Kiedy mamy do czynienia z ujemnym efektem dźwigni finansowej?

realną – przepływy pien.

potencjalną – rachunek wyników

Realną możliwość można ocenić za pomocą wskaźnika wewnętrznego finansowania inwestycji.

Wsk. wew. fin. inw. = Cash flow Ι / inw. w maj. trwały – gdy jest > 100 to nadwyżka przekracza potrzeby inwestycyjne

  1. Nastąpił wzrost amortyzacji w środkach pieniężnych z działalności operacyjnej. Oceń zaistniałą sytuację.

Jeżeli wzrost amortyzacji doprowadził do sytuacji gdzie:

Am / środki pien. z dział. operac. > 1 tzn., że przedsiębiorstwo wykorzystuje Am na pokrywanie wydatków operacyjnych. Jest to sytuacja niekorzystna ponieważ Am jest instrumentem gromadzenia środków pien. na wydatki głównie na inwestycje odtworzeniowe. Natomiast jeżeli wzrost amortyzacji jest związany ze wzrostem aktywów przedsiębiorstwa w wyniku poczynionych inwestycji to ten wzrost ma charakter neutralny podobnie ma to charakter neutralny jeżeli wzrost amortyzacji był spowodowany zmianą wyceny lub sposobu amortyzacji składników majątku.

  1. AO / Zobow. bieżące <1 Zinterpretuj sytuację i podaj jej przyczyny.

Wskaźnik ten jest statyczną miarą pozwalającą ocenić krótkoter. płynność fin. p-ba. Jeżeli <1 to oznacza to, że w p-bie występuje niedopłynność a p-bo prowadzi agresywną strategie finansowania. Posiadane AO nie wystarczają na pokrycie zob. bieżących. Im mniejszy wsk. tym większe ryzyko niewypłacalności i mniej środków na obsługę długu. Zbyt ryzykowna działalność może doprowadzić do nie uzyskania w chwilach trudności kredytu. Przyczyna takiej sytuacji może być:

1) ryzykowna i nieracjonalna działalność p-ba

2)pogorszenie sytuacji finansowej i pozycji firmy na rynku

3) wykorzystywanie pozycji konkurencyjnej wobec dostawców

  1. Jakie warunki decydują o zachowaniu płynności długoterminowej? Uzasadnij
  • struktura kapitału – im większy udział kapitału stałego tym większa szansa na zachowanie długoterminowej płynności, bo jest to lepsze źródło fin większa wiarygodność na rynku fin.
  • struktura majątku – im więcej majątku obrotowego tym mniejsze prawdopodobieństwo utraty płynności, bo łatwiej go spieniężyć
  • struktura kosztów – im mniej kosztów stałych tym mniejsze prawdopodobieństwo utraty płynności
  • struktura podziału zysku – im mniej zysku jest przeznaczanych na wypłatę dywidend tym przedsiębiorstwo zapewnia sobie bardziej stabilne źródła finansowania
  • struktura źródeł finansowania aktywów obrotowych – im większy udział kapitału stałego w fin AO tym mniejsze prawdopodobieństwo utraty płynności
  • struktura przepływów pieniężnych – – im większy udział przepływów z podstawowej działalności tym mniejsze prawdopodobieństwo utraty płynności
  1. akcyjna zdecydowała się na emisję akcji. Podaj skutki ekonomiczne z uwzględnieniem poszczególnych obszarów analizy.

W bilansie wzrost kapitałów własnych – wzrost może pojawić się zarówno w kapitale podst jak i w zapasowym w postaci agio. Wzrost KW spowoduje zwiększenie poziomu aktywów poprzez wzrost SP lub AT w wyniku przeznaczenia środków na inwestycje.

RZIS- wystąpią koszty finansowe związane z przeznaczeniem środków na emisję akcji.

RPP- DF-  nastąpi wzrost środków równy wartości emisji pomniejszonej o jej koszty. Emisja będzie także wykorzystana w przepływach z działalności operacyjnej jako wzrost środków pieniężnych lub w działalności inwestycyjnej jako wydatek związany z nakładami inwestycyjnymi.

  1. Podaj wskaźniki wypłacalności. O czym one informują?

Do wsk. wypłacalności zaliczamy:

1) Wskaźnik zdolności przedsiębiorstwa do obsługi długu z nadwyżki fin = ZN+AM/Rata Kapit + odsetki – wskaźnik ocenia potencjalną zdolność przedsiębiorstwa do obsługi długu

2) Wskaźnik zdolności przedsiębiorstwa do obsługi długu z przepływów z pien z dz. Operc = PPzDO/ Rata Kapit + odsetki – wskaźnik ocenia realną możliwość do regulowania zob

3) Wskaźnik ogólnego zadłużenia = Zob/Aktywa – informuje, w jakim stopniu posiadany majątek jest w stanie pokryć zobowiązania firmy

4) wskaźnik pokrycia zobowiązań długoterminowych AT= AT/ZD – informuje w jakim stopniu długoterminowe fin ma zabezpieczenie w AT.

  1. Wystąpiła sytuacja: O, I, F+. Podaj przyczyny i skutki takiej decyzji.

To klasyczny przypadek dla p-ba młodego, z perspektywami, rozwijającego się. Firma jest młoda, nie ma stabilnej pozycji na rynku. Dotychczasowa działalność nie przynosi jeszcze wpływów przewyższających wydatki- stad ujemne saldo z DO. P-bo rozwija się i inwestuje, prawdopodobnie zaciągnęło kredyt, gdyż saldo z DF również jest ujemne. Dodatnie saldo z DF wskazuje, że p-bo pozyskuje środki na rozwój, jest pozytywnie postrzegane przez inwestorów i kapitałodawców.

  1. Jeżeli zysk na sprzedaży rośnie o 5%, stopa zysku rośnie o 4%, rentowność kapitałów własnych o 3% to co z tego wynika?

jest: ROE-ROI (Sz) – S (ZO)

ma być: S – ROI – ROE

Sytuacjajest niekorzystna, gdyż w prawidłowo funkcjonującym p-bie ZO powinien rosnąć szybciej niż stopa zysku ROI, a ta z kolei wolniej niż ROE. Tu mamy syt. dokładnie odwrotną. Wolniej rosnący zysk na sprzedaży w stosunku do stopy zysku świadczy o mniej efektywnym wykorzystaniu kapitałów, a wolniej rosnąca rentowność w stosunku do stopy zysku świadczy o źle ukształtowanej strukturze kapitałowej – prawdopodobnie przedsiębiorstwo doświadcza ujemnego efektu dźwigni finansowej.

  1. Co oznacza ujemny kapitał obrotowy?

Ujemny kapitał obrotowy występuje gdy AT>KS lub ZB>AO. Jest konsekwencją wyboru agresywnej strategii finansowania w przedsiębiorstwie z akceptacją dużego ryzyka utraty płynności finansowej. W tym przypadku realizacja wszystkich wymagalnych zobowiązań krótkoterminowych w przedsiębiorstwie wymagałaby naruszenia stanu aktywów trwałych. Część środków trwałych jest finansowana krótkoterminowymi zobowiązaniami. Sytuacja typowa dla przeds. handlowych które wydłużają terminy płatności zobowiązań za dostarczone towary, otrzymują na bieżąco gotówkę w momencie ich sprzedaży. Mają terminy realizacji należności krótsze od terminów spłaty zobow. W ten sposób powstają wolne środki pien. angażowane do finansowania środków trwałych. Ujemny kapitał może posiadać również firma w złej sytuacji finansowej, której grozi  utrata płynności, w sytuacji, gdy nie będzie w stanie uregulować ZB z AO będzie musiała sprzedać część AT.

  1. Uzasadnij tezę że „zysk to nie wszystko”

Zysk sam w sobie ma niewielkie znaczenie informacyjne. Dopiero jego analiza w czasie – porównanie z latami ubiegłymi, czy zestawienie porównawcze z innymi firmami z tej samej branży pozwala na ocenę firmy. dopiero w odniesieniu do takich kategorii ekonomicznych jak majątek, poziom sprzedaży czy kapitał własny daje możliwość oceny danego p-ba poprzez jego rentowność.

Zysk, tworzony przez określone przychody i koszty ujmowane wg zasady memoriałowej, nie zawsze w pełni obrazuje realną sytuację firmy. P-bo może być zyskowne, ale może utracic płynnośc i zbankrutować. Dlatego odzwierciedleniem zysku memoriałowego powinny być ŚP.

  1. Co oznacza KS / MT + stałe elementy MO ?

To wskaźnik pokrycia aktywów obrotowych kapitałem obrotowym. Jeśli p-bo spełnia złotą zasadę finansową KS/AT >1 to oznacza to, że p-bo dysponuje dodatnim kapitałem obrotowym. Jego dodatnia pozycja pozwala ocenić w jakim stopniu pokrywa on aktywa obrotowe.

Gdy >1 to KO pokrywa w pełni stałe elementy AO ( min. stan zasasów i należnośći) i  częściowo zmienne elementy, co świadczy o konserwatywnej strategii finansowania aktywów obrotowych.

Gdy = 1 wyposażenie przedsiębiorstwa w KO ściśle odpowiada finansowaniu stałych elementów AO

Gdy <1 1 kapitał obrotowy finansuje częściowo stałe elementy majątku obrotowego

  1. Zanalizuj powiązanie KW i MT.

KW / AT to wsk. pokrycia majątku trwałego kapitałem własnym. Im większy tym mniejsze zadłużenia bo spada udział kapitału obcego w pasywach ogółem.  Jeśli jest = 1 to zachowana złota reguła bilansowa.

Majątek najmniej płynny powinien być pokryty kapitałami najdłużej pozostającymi w dyspozycji firmy gdyż taki majątek obciążony jest największym ryzykiem. AT powinny być pokryte stabilnymi źródłami finansowania.

  1. Jeśli wzrósł kapitał obcy i wzrósł Zo to co z tego wynika?

Wzrost KO mógł nastąpić na skutek zaciągnięcia przez p-bo produkcyjne kredytu, wykorzystanego na zakup nowej maszyny, która zwiększyła moce produkcyjne p-ba. Dzieki temu wzrosły przychody ze sprzedaży, co spowodowało wzrost ZO.

  1. Co oznacza że KS / MT + stałe el. MO =1,1 ?

KO w pełni pokrywa stałe elementy AO, tj. min. stan zapasów i należności, a także pozostałą część czyli elementy zmienne AO.

  1. Model Altmana = 2,0. Co z tego wynika?

Wartość indeksu mieści się w przedziale <1,8 – 2,8> co świadczy o tym, że p-bo ma średnie ryzyko ogłoszenia upadłości.

  1. Dźwignia finansowa – wlk., skala, efekty, warunki i skutki

Ten element powinien wskazywać

1) czy p-bo zwiększyło zadłużenie w ramach pojemności zadłużeniowej

2) czy p-bo i w jakim zakresie zabezpiecza warunki dodatniego ef. DF

3) w jakim stopniu wzrost KO wpływa na rentowność KW

Możliwe są 3 efekty:

1) Dodatni efekt DF – wzrost zadłużenia wpływa pozytywnie na zmianę rentowności KW ( wzrost ROE)

2) Ujemny efekt DF – przekroczenie dopuszczalnego zadłużenia, nieoptymalna struktura

3) Efekt neutralny – jeżeli ROI = kosztowi KO, moment zrównania to próg finansowej rentowności kapitału, który wyznacza krańcowy poziom zadłużenia

Warunkiem wystąpienia efektu DF jest udział w strukturze pasywów kapitałów obcych, skutkiem możliwość zastosowania tarczy podatkowej.

  1. Przeds. zanotowało dodatnie przepł. amortyzacyjne. środki pien. wzrosną czy spadną?

Uwarunkowane jest to jak kształtowały się pozostałe przepływy operacyjne. Jeżeli ich wynik był ujemny i wartości bezwzględnej większy do amortyzacyjnych to spadną, a jak nie to wzrosną.

  1. Sposoby wariantowej oceny źródeł finansowania MT. Nie wiem
  2. Od czego zależy rozmiar efektu dźwigni finansowej i jaki jest cel tego badania?

Rozmiar efektu zależy od:

1) pozyskania kapitału – średni ważony koszt kapitału oraz od stopy podatku (im wyższa tym większy rozmiar) – pomniejszanie WACC o efekt tarczy podatkowej

2) majątku przedsiębiorstwa (im mniejszy tym większy efekt)  ponieważ porównuje się stopę zysku ROA z WACCx(1-T) i jak ROA jest większy to uznajemy, że jest pozytywny efekt

3) ZO, który stanowi mianownik ROA, a zatem im wyższe ZO tym możemy zwiększać zadłużenie

4) od relacji Zn/KW która ma być wieksza od ROA, czyli możemy zwiększać zadłużenie, a tym samym rozmiar dźwigni dopóki spełnione są jednocześnie 2 warunki. Zn/kw>ROA >SWKK(1-T)

Celem badania jest określenie jak czy przedsiębiorstwo może się jeszcze angażować kapitał obcy i  zadłużać się i jakie p-bo ma szanse na  pozyskanie KO.


1.Jakie obszary ryzyka można ocenić wykorzystując pozycje bilansowe?

Ryzyko utraty płynności mierzone wskaźnikiem płynności bieżącej ( AO/ Zob. B), szybkiej ( AO- ZAP/ Zob.B) i gotówkowej ( ŚP/Zob.B)

  1. Oceń powiązania miedzy CKG a zmianami przepływów finansowych.

CKG pozwala ocenić przez ile dni kapitał p-ba jest „zamrożony” w finansowaniu zapasów, należności przy uwzględnieniu finansowania przedsiębiorstwa przez jego dostawców i ewentualnych wierzycieli operacyjnych. Wzrost CKG może wskazywać na pogorszenie efektywności gotówkowej p-ba, co uwidocznione jest przy saldzie przepływów pieniężnych z DO.

  1. Oceń rolę w ocenie przedsiębiorstwa księgowego progu rentowności i krytycznego progu gotówki.

Kasowy próg rentowności- to taka sytuacja w p-bie, w której wpływy z DO wystarczają na pokrycie wydatków z DO. Krytyczny punkt gotówki – to taki momet krytyczny, gdzie p-bo wykorzystało środki z amortyzacji, a to jest niezgodne z przeznaczeniem, gdyż amortyzacja powinna być krótkoterminowo lokowana w bezpieczne instrumenty fin.

  1. Jaka rolę w ocenie przedsiębiorstwa odgrywa wartość księgowa i wartość godziwa.

Wartość godziwa jest specyficzną kategorią ceny wykorzystywanej do ustalenia wartości aktywów.

Wartość księgowa – wartość aktywów netto, wartość przedsiębiorstwa określana jako aktywa minus zobowiązania

  1. W przedsiębiorstwie następuje (w okresie t1-t0) spadek indeksu Altmana. Oceń przyczyny zmian.

Spadek indeksu wskazuje na pogarszającą się sytuację w p-bie i Zagrodnie jego upadłości.

Jeżeli indeks <1,86 to p-bo ma duże ryzyko niewypłacalności technicznej i ekonomicznej, zagrożenie upadłością jest bardzo wysokie. Jeżeli indeks mieści się w przedziale <1,86 – 2,8> to ryzyko upadłości jest średnie, a jeśli jest >3 to ryzyko jest niewielkie.

Przyczyną spadku mogła być zła polityka i zarządzanie majątkiem, problemy ze sprzedażą, co spowodowało spadek ZO. Zmienna X3=ZO/A Og. ma największą wagę w modelu i to od tych czynników w głównej mierze zależy sytuacja p-ba.

6*. Przedsiębiorstwo zwiększyło poziom zadłużenia w jaki sposób ocenia się przesłanki i konsekwencje decyzji?

Należy dokonać oceny zmian wysokości zadłużenia w przedsiębiorstwie i wysokości tworzonych rezerw

  • Ocena rezerw i tytułu ich tworzenia ( przyrost rezerw koresponduje ze wzrostem środków pieniężnych)
  • Ocena struktury zadłużenia z podziałem na krótko i długoterminowe
  • Wstępna ocena skutków zmian zadłużenia dla struktury kapitału i wynikającego z tego ryzyka finansowego
  • Ocena ewentualnego ryzyka przekroczenia dopuszczalnego progu zadłużenia w przedsiębiorstwie

Ocena wzrostu zobowiązań krótkoterminowych, za jakiego tytułu ( w jakim stopniu występuje w pozycji zobowiązania wobec dostawców [kredytu handlowego] –  przedsiębiorstwo miało zapłacić ale nie zapłaciło – wpływa na zmian środków pieniężnych – stanowi pozycje korygującą dla tej pozycji

  1. Podaj zakres i sposób oceny kapitału obrotowego.

KO to część KS finansująca AO zgodnie z formułą:

KO= AO – ZOB.B

KO= KS – AT

KO wskazuje na tą część AO, która pozostanie do dyspozycji p-ba po realizacji wszystkich wymagalnych zob. krótkoterminowych.

Oceniając kapitał obrotowy w przedsiębiorstwie uwzględnia się:

  • wysokość kapitału obrotowego i jego zmiany w badanym okresie
  • źródła finansowania kapitału obrotowego
  • związek pomiędzy wysokością kapitału obrotowego i stałymi miarami oceny płynności finansowej
  • podstawowe wskaźniki oceny poziomu kapitału obrotowego: KO/S, KO/śr. m-czne S, KO/A,    KO/śr stan zap. i nal
  1. Oceń czynniki decydujące o zmianie przepływów pieniężnych z działalności operacyjnej. ??
  1. coś o „pochodzeniu środków” w bilansie ruchu

Analiza pochodzenia środków

Czy głównym źródłem pochodzenia środków był rozwój kapitałowy czy zmniejszenia aktywów jako konsekwencje zmian strukturalnych?

  1. Ocena zmian w kapitale własnym
    1. Przyrost kapitału własnego
      • Ocena w jakim stopniu przyrost kapitału własnego ma charakter realny związany ze wzrostem środków pieniężnych do dyspozycji przedsiębiorstwa ( uwzględniane w rachunku przepływów pieniężnych), a jakim stopniu ma charakter ewidencyjny (przeszacowanie majątku, przekazanie składnika majątkowego w formie aportu, realizacja praw zamiany posiadaczy obligacji zamiennych)
      • Ocena w jakim stopniu przyrost kapitału własnego jest konsekwencją finansowania zewnętrznego ( pozyskania środków z rynku finansowego: emisja akcji, sprzedaż udziałów, dopłaty) , a w jakim stopniu jest konsekwencją finansowania wewnętrznego ( zatrzymania części zysku w spółce – wpływa na przepływy pieniężne)
      • Czy zmiany kapitału własnego zapewniają utrzymanie oczekiwanej stopy zwrotu przez właścicieli mierzonej rentownością kapitału własnego
      • Ocena zmian w strukturze kapitału własnego (poszczególnych elementów)
    2. patrz pyt.6*
    3. Zmniejszenia wartości aktywów
      1. Aktywa trwałe
        • W jakich grupie środków majątkowych nastąpiło zmniejszenie wartości; w jaki stopniu dotyczy środków trwałych , a jakim środków obrotowych
        • Ocena czy zmniejszenie składników majątkowych jest konsekwencją ograniczenia działalności przedsiębiorstwa, czy jest konsekwencja wzrostu efektywności gospodarowania, czy może być symptomem ryzyka utraty płynności
        • Ocena zmian wynikających z umorzenia i amortyzacji części aktywów trwałych
        • W jakim stopniu jest to konsekwencja sprzedaży aktywów
      2. Aktywa obrotowe
        • Zmniejszenie stanu zapasów
        • Spadek należności
        • Spadek krótkoterminowych środków finansowych i spadek środków pieniężnych ( wydatki przekroczyły wpływy danym okresie)

Analiza wykorzystania środków

Jaka cześć środków została na zwiększenie składników majątkowych, a jaka część został przeznaczona na realizacje zobowiązań wobec kapitało dawców i ewentualne pokrycie strat bilansowych?

  1. Zwiększenie aktywów

W jakim stopniu środki zostały zaangażowane w przyrost aktywów trwałych uzasadnionych rozszerzeniem działalności operacyjnej, realizacją inwestycji rzeczowych ( środki trwałe w budowie), a jakim stopniu jest związane z dodatkowym lokowaniem kapitału na rynku finansowym i rynku nieruchomości

W jakim stopniu przyrost aktywów obrotowych wynika z rozszerzenia działalności operacyjnej , w jakim jest związany z przyrostem cen, a w jakim stopniu może być konsekwencja pogorszenia efektywności wykorzystania aktywów obrotowych

  • Przyrost zapasów – > spadek środków pieniężnych
  • Przyrost należności –> spadek środków pieniężnych
  1. Zmniejszenia pasywów

Zmniejszenie kapitału własnego ( umorzenie akcji, pokrycie straty bilansowej)

Zmniejszenie zadłużenia i rezerw

  • Czy to zmniejszenie dotyczy zadłużenia długoterminowego (zmniejszenie ryzyka finansowego), czy zmniejszenia zadłużenia krótkoterminowego ( zmniejszenie zobowiązań wobec dostawców

Analiza – zaliczenie

5/5 - (2 votes)
  1. jak poprawić konkurencyjność firmy
  2. co oznacza wzrost kapitałów własnych w pasywach
  3. co oznacza podział pionowy/poziomy bilansu

Pionowa analiza bilansu polega na badaniu struktury:

  • majątkowej (aktywa)
  • kapitałowej (pasywa)
  • majątkowo – kapitałowej (aktywa – pasywa)

Analiza pionowa bilansu polega na ocenie struktury majątku firmy (analiza aktywów) oraz na ocenie struktury kapitałowej firmy (analiza pasywów). Zmiana sumy bilansowej nie musi powodować zmiany struktury aktywów i pasywów. Brak zmiany struktury bilansu przy wzroście sumy bilansowej jest sytuacją korzystną dla firmy. Stabilna struktura jest atutem firmy. Wzrost udziału majątku trwałego może świadczyć o kłopotach z płynnością lub, że zainwestowano w środki trwałe.

Analiza pozioma bilansu polega na ocenie struktury majątkowo-kapitałowej, tzn. analizujemy relacje pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku firmy a finansującymi je kapitałami. Standardowo sprawdza się dwie zasady:
„złotą regułę bilansową” – kapitał własny firmy powinien wystarczyć do sfinansowania całości jej majątku trwałego;
„srebrną regułę bilansową” – kapitał stały firmy powinien wystarczyć do sfinansowania całości jej majątku trwałego i przynajmniej 1/3 majątku obrotowego.

4. obliczyć ROA,ROE, koszt kredytu

                                                  Zysk netto x 100

Zyskowność majątku (ROA) = ogólna  wartość majątku

                                                                        zysk netto

Zyskowność kapitałów własnych( ROE) = kapitały własne

  1. na czym polega efekt dźwigni finansowej

Dźwignia finansowa jeżeli całość majątku byłaby pokryta kapitałami własnymi to ich zyskowność (ROE) równała by się zyskowności majątku (ROA)

Część majątku przedsiębiorstwa znajduje zwykle pokrycie w pożyczkach , kredytach lub innych zobowiązaniach. Jeśli przy tym odsetki płacone od obcych kapitałów są niższe od zyskowności majątku przedsiębiorstwo osiąga dodatkowe korzyści, które znajdują odbicie we wzroście zyskowności kapitałów własnych.

Dodatkową korzyść ,jaką przedsiębiorstwo uzyskuje w rezultacie efektywnego wykorzystania obcych kapitałów , można określić mianem dźwigni finansowej. Odzwierciedla ją różnica między wskaźnikiem zyskowności kapitałów własnych i zyskowności całego majątku.(ROE – ROA)

  1. o czym mówią wskaźniki płynności
  2. zadanie , policzyć wskaźniki płynności i zinterpretować
  1. zadanie
  2. z bilansu obliczyć zysk netto , brutto, ROA, ROE, koszt kredytu10. czym różni się wynik finansowy i stan finansowy.
  • stan finansowy – jest ujęciem statycznym przedmiotu analizy, ustalanym na określony moment (dzień). Obejmuje on stan wyposażenia przedsiębiorstwa w składniki majątku trwałego i obrotowego, środki zaangażowane w inwestycje i wartości niematerialne oraz finansowe pokrycie tych składników z kapitałów własnych lub obcych (zobowiązania)
  • wynik finansowy – jest ujęciem dynamicznym przedmiotu analizy. Ustala się je za pewien okres jako sumę wyników narastających w ciągu miesiąca, kwartału lub roku. Omawiane wyniki finansowe to zyski lub straty ujęte w wielkościach brutto lub netto. Oddziałują na nie takie czynniki jak przychody ze sprzedaży, koszty własne, rozliczenia w formie podatków, dotacji, dywidend, itp.
  1. kapitał pracujący – co to jest? i jego dynamika

Kapitał obrotowy (pracujący) jest alternatywną do krótkoterminowych zobowiązań przedsiębiorstwa i stanowi tę część kapitału stałego, która finansuje aktywa obrotowe w przedsiębiorstwie zgodnie z formułą, że kapitał obrotowy = kapitał stały – aktywa trwałe.

Kapitał pracujący może być wyznaczony jako aktywa obrotowe – zobowiązania krótkoterminowe.

  1. analiza pozioma/pionowa

Pozioma – porównawcza, horyzontalna

Polega na polega na porównywaniu poszczególnych pozycji sprawozdania finansowego za dwa lub więcej kolejnych okresów sprawozdawczych; jest to analiza porównawcza danych.

Ma na celu ukazanie zmian (wzrostu lub spadku) wartości badanych pozycji w czasie Zmiany przedstawia się jako :

  • odchylenia bezwzględne (kwotowe)
  • odchylenia względne (tempo zmian, wskaźniki dynamiki)

polegającą na określeniu bezpośrednich związków kształtujących się między wskaźnikami ekonomicznymi , pozwala to na ustalenie odchyleń oraz dokonanie na ich podstawie ogólnej oceny

Pionowa struktury danych

Określa, jaką część (wyrażaną w postaci procentu lub ułamka) pewnej zbiorczej wielkości finansowej stanowi dana pozycja  sprawozdania finansowego.

polegającą na ustaleniu odpowiednio wyizolowanych czynników , które  pociągnęły za sobą określone odchylenia oraz stopnia intensywności ich oddziaływania

13.siły portera

  • potencjalnych konkurentów
  • dostawców
  • odbiorców
  • produkty zastępcze (substytuty) oraz
  • rywalizacja pomiędzy istniejącymi konkurentami

14.jak uzyskać przewagę w konkurencji

  1. wady i zalety powiększającego sie kapitału pracującego
  2. Wskaźniki płynności zadanie

W ocenie sytuacji finansowej bardzo istotnym elementem jest analia powiązań zasobów obrotowych ze zobowiązaniami wymagalnymi tj zobowiązaniami krótkoterminowymi (lub szerszym ujęciu wraz z rozliczeniami międzyokresowymi określanymi jako zobowiązania bieżące). Obliczane wskaźniki płynności powinny umożliwić sformułowanie opiniio stopniu wypłacalności przedsiębiorstwa, o jego zdolności doterminowego regulowania bieżących zobowiązań.

Wśród wskaźników płynności wyróżnić można:

  • wskaźnik bieżącej płynności
  • wskaźnik szybkiej płynności
  • wskaźnik wypłacalności środkami pieniężnymi

Wskaźnik bieżącej płynności to podstawowy miernik zdolności przedsiębiorstwa do spłacenia wszystkich jego zobowiązań bieżących przez upłynnienie posiadanych aktywów obrotowych.Obliczamy go jako relację.

Wskaźnik płynności bieżącej =  aktywa obrotowe  /  zobowiązania bieżące

  1. kapitał pracujący zadanie

W analizie płynności bardzo istotny jest kapitał pracujący (w literaturze często spotyka się jego angielską nazwę – working capital). Jest to wielkość majątku obrotowego, która może być angażowana w bieżącą działalność przedsiębiorstwa. Stanowi ona różnicę pomiędzy majątkiem obrotowym firmy a jej bieżącymi zobowiązaniami. Inaczej rzecz ujmując, kapitał pracujący to płynna rezerwa, za pomocą której przedsiębiorstwo może zaspokajać bieżące potrzeby. Kapitał pracujący oblicza się z wzoru:

working capital = majątek obrotowy – zobowiązania bieżące

Interpretacja kapitału pracującego jest dość jednoznaczna: jego wzrost sygnalizuje lepszą pozycję finansową badanego przedsiębiorstwa. Przy czym wielkość tego kapitału powinna być tym wyższa, im mniejsze szanse ma dane przedsiębiorstwo na uzyskanie „od ręki” pożyczki na bieżącą działalność. Stąd też wielkość working capital może być niższa np. w przypadku firm, które uruchomiły programy typu Commercial Papers lub mogą bez problemu uzyskać kredyt.
Ponadto wielkość kapitału pracującego wykorzystuje się w szeregu wskaźników. Jedną z metod pomiaru jest ustalenie proporcji pomiędzy kapitałem pracującym a wartością sprzedaży, obliczaną według wzoru:

A= kapitał pracujący / przychody netto

Wyliczona w ten sposób wartość świadczy o prawidłowości korzystania przez firmę ze swoich płynnych funduszy. Niski poziom wskazuje na dużą zdolność wykorzystywania płynnych aktywów do generowania zysku i odwrotnie.

18.funkcja wewnętrzna w przedsiębiorstwie, kto i po co??

Funkcje wewnętrzne polegają z kolei na organizowaniu całokształtu procesu produkcji w powiązaniu z procesem zaopatrzenia i procesem zbytu.

Wszystkie działania zmierzające do realizacji obydwu funkcji przedsiębiorstwa przy zapewnieniu możliwie optymalnych efektów są nazywane zarządzaniem

  1. metody zróżnicowania zadanie

Sposoby prezentacji wyników analizy ekonomicznej

5/5 - (2 votes)

Przeprowadzona przy zastosowaniu odpowiednich metod analiza ekonomiczna wymaga w końcowym etapie prac dokonania syntezy całokształtu ustaleń i prezentacji wyników. Wyniki analizy ekonomicznej mogą być przedstawione w formie:

  • liczbowej
  • graficznej
  • opisowej

Podstawowe znaczenie ma forma liczbowa, polegająca na przedstawieniu wyników za pomocą szeregów lub tablic statystycznych, w których dane wyrażane są w wielkościach absolutnych, względnych, średnich lub współczynnikach. Forma liczbowa znajduje zastosowanie w odniesieniu do zjawisk w pełni mierzalnych, pozwalających na przeprowadzenie ich charakterystyki oraz określenie wzajemnych związków i oddziaływań za pomocą liczb. Jej wykorzystanie do celów prezentacji wyników analizy wymaga porównywalności badanych zjawisk gospodarczych oraz pełnej charakterystyki.

Z tych tez względów ocena wielkości, będących funkcją różnych czynników nie może być sprowadzona do prostego ich porównania. Zachodzi zatem konieczność przeprowadzania analizy w zależności (analizy przyczynowej), w której zakłada się szczegółowe i wymierne określenie wpływu poszczególnych czynników na powstałe odchylenia.

Analiza przyczynowa jest pogłębionym etapem badania wskaźników, w którym dąży się do ustalania wpływu określonych czynników na powstanie odchyleń ujawnionych w toku analizy porównawczej. Chodzi tu, zatem w szczególności o:

  • określenie czynników oddziałujących na objęty badaniem wskaźnik ekonomiczny,
  • obliczenie wielkości wpływu poszczególnych czynników na odchylenie wynikające z poprzednich porównań.

Określanie czynników, które oddziałują na kształtowanie się wskaźników ekonomicznych, następuje w drodze rozumowania logicznego, opartego na obserwacji faktycznego przebiegu procesów gospodarczych. W miarę pogłębiania oceny wybranych wskaźników wyróżnić można oddziałujące na nie jedynie czynniki podstawowe, bądź także pochodne, będące rozwinięciem czynników podstawowych. Wykształca się w ten sposób jakby hierarchiczna struktura powiązań przyczynowo – skutkowych tych czynników. Wymierne zależności czynników oddziałujących na wskaźniki ekonomiczne mogą przyjmować postać iloczynu, ilorazu, sumy lub różnicy. Zależy to od ich treści ekonomicznej oraz możliwości prezentacji matematycznej.

Obliczanie wpływu poszczególnych czynników na badanie odchylenia wskaźników ekonomicznych prowadzi do przekształcenia odchylenia ogólnego w kilka odchyleń cząstkowych. Suma tych odchyleń cząstkowych powinna tworzyć odchylenie ogólne. Zależnie od sposobu obliczania wpływu tych czynników na odchylenie ogólne wyróżnić można szereg szczegółowych metod (technik) analizy przyczynowej. Cechuje je różnica pracochłonności, poprawność matematyczna i przydatność praktyczna.

Do syntetycznej analizy przedsiębiorstwa można stosować zestaw syntetycznych wskaźników. Na ich podstawie wnioskuje się o sytuacji finansowej przedsiębiorstwa w porównaniu z innymi konkurentami. Mogą być wykorzystywane nie tylko do wewnętrznej oceny, ale również przez banki, udziałowców lub potencjalnych interesantów.

Wszystkie wskaźniki oblicza się w końcowej części opracowania finansowego. Charakteryzują one osiągnięcia finansowe firmy. Na podstawie tych wskaźników widoczna jest sytuacja finansowa przedsiębiorstwa, co jest istotnym punktem w planowaniu jego dalszej działalności.

Wskaźniki mają wartość wtedy, gdy obliczone na podstawie planowanych, wielkości są porównywane ze wskaźnikami dotychczasowymi. Wykazują one wtedy postęp i zamierzone osiągnięcia lub pogorszenie sytuacji.

Przedstawiona charakterystyka metod wykazała, że w analizie finansowej dysponuje się wieloma różnymi metodami, które są dobierane zależnie od rodzaju badanych zjawisk i postawionych w analizie celów. Są to metody jakościowe i ilościowe – determistyczne, stochastyczne oraz różne kombinacje wymienionych metod. Wyeksponowane wady i zalety poszczególnych metod wykazują, że nie można mówić o wyższości jednych metod nad innymi. Metody analizy jakościowej, zwane również metodami opisowymi, ujmują badane związki ich zależności w formie opisowej, werbalnej bez prób nadania im ilościowego mierzonego wyrazu, co w wielu przypadkach może być ważne, ale tylko na etapie analizy wstępnej. Najlepszym rozwiązaniem jest, więc równoległe stosowanie wszystkich metod i ich dobieranie stosownie do specyfiki badanych zjawisk i właściwości poszczególnych metod. Trzeba przy tym zwrócić uwagę, że przy wyborze metod w znacznej mierze decyduje ich pracochłonność i wartość uzyskiwanych wyników (dokładność). Nie należy bowiem stosować metod złożonych jeśli zbliżone wyniki są osiągalne przy zastosowaniu metod prostych, a więc mało pracochłonnych[1].


[1] Praca zbiorowa pod redakcją L. Bednarskiego T. Waśniewskiego „Analiza finansowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem” Warszawa 1996r.

Linie trendu – analizy giełdowe

5/5 - (3 votes)

Rynki kapitałowe z wyprzedzeniem dyskontują swoją przyszłość.
Według zwolenników analizy technicznej ceny akcji są ustalane na podstawie relacji między kupującymi a sprzedającymi, między popytem a podażą (bykami a niedźwiedziami). Natomiast w dłuższym okresie kursy walorów są podporządkowane trendom oraz związanymi z nimi prawidłowościami. Linie trendu są klasyczną metodą analizy technicznej. Identyfikują one trend i dają sygnały do wejścia na giełdę lub wyjścia z niej.

Na rynku papierów wartościowych występują trzy rodzaje trendów:

  • wzrostowe – gdy ceny akcji kształtują się na coraz wyższym poziomie,
  • spadkowe – gdy ceny akcji kształtują się na coraz niższym poziomie,
  • formacje horyzontalne – gdzie większa część zwyżek i zniżek kształtuje się na zbliżonym pułapie cenowym. Formacja horyzontalna jest oznaką stabilizacji rynku, jak również może oznaczać fazę przejściową pomiędzy trendem wzrostowym a spadkowym lub odwrotnie.

Rynek charakteryzuje się cyklicznością, czyli występowaniem okresowych zmian w kierunku ruchu cen. Reasumując, zasady analizy technicznej ujmują w nieco inny sposób zjawiska zachodzące na rynkach papierów wartościowych, niż to ma miejsce w analizie fundamentalnej. Zwolennicy analizy technicznej odwołują się w praktyce do danych historycznych które nie maja bezpośredniego związku z daną spółką, lecz ujmują zjawiska w sposób ogólny, za pomocą którego wszystkie zdarzenia można podporządkować pewnym utartym zasadom. W analizie technicznej dużą rolę odgrywa również psychologiczny aspekt inwestowania oraz podejście do rynku w sposób całościowy, jako do złożonej struktury ludzkiej, gdzie sukces jest wnikliwą analizą ludzkiej psychiki i zachowania w określonych sytuacjach.

Linie trendu pozwalają również na wyznaczenie kanału trendowego. Są to dwie równoległe linie, w których górna przechodzi przez kolejne szczyty cenowe w danym okresie, a dolna przez dołki korekt. Każda z linii musi przechodzić przez przynajmniej dwa szczyty lub dwa dołki cenowe, aby można było mówić o jej wiarygodności.

Wykres 16. Trend wznoszący.

Wykres 17. Trend opadający.

Wykres 18. Formacja horyzontalna.

 

 

 

Im szerszy zasięg czasowy ma kanał trendowy, możemy sądzić, że tym większa jest siła uczestników rynku (byków w trendzie wzrostowym i niedźwiedzi w trendzie spadkowym) oraz większe prawdopodobieństwo, że dany trend będzie dłużej utrzymany. Istnieje również zależność między kątem nachylenia linii kanału trendowego a ramą czasową trendu.

Im kąt nachylenia jest większy, tym kolejne rekordy – maksima cenowe będą ustanawiane prędzej lub podczas rynku niedźwiedzia kolejne spadki kształtują się w krótszym okresie czasu. Kąt nachylenia kanału trendowego informuje inwestorów również o tym czy linia trendu ma swoje potwierdzenie w rynku.

Zawsze należy pamiętać, że wykreślenie kanału trendowego nigdy nie identyfikuje prawdziwości trendu. Aby mieć pełen obraz rynku należy posłużyć się wieloma narzędziami. Trzeba wiedzieć, że trend jest ściśle powiązany z obrotami. Pomocne w określaniu trendu są również średnie z dziesięciu lub piętnastu sesji, wykresy dzienne, tygodniowe i miesięczne, wskaźniki techniczne takie jak np. MACD, ROC, RSI. Dopiero po dokładnej analizie można określić jaka siła dominuje w danym okresie na rynku i jakie emocje rządzą inwestorami.