Zespołowe uczenie się to wspólne rozwiązywanie problemów. Aby to osiągnąć, w organizacji powinna występować maksymalna szczerość i szczególna forma porozumiewania się: dialog zamiast dyskusji.
Warunkiem podstawowym jest doskonały przepływ informacji. Przepływ polegający na tym, że zamiast siedzieć samemu nad rozwiązaniem problemu, można w dowolnym momencie skorzystać z rozwiązań wytworzonych w innych działach lub przez innych pracowników z tego samego działu, a następnie podzielić się sukcesami z pozostałymi.
Na szczęście istnieją sprawdzone sposoby poprawiania zdolności komunikowania i obiegu informacji w firmie, które nie pociągają za sobą żadnego ryzyka. Warto pamiętać, że ludzie czasem nawet podzielają wizję, dążą do mistrzostwa osobistego, ale ciągle nie potrafią się uczyć jako zespół.
Niektóre zespoły są tak spójne, że czasami trudno jest wskazać autora konkretnej myśli. One właśnie stanowią najistotniejszy element organizacji uczącej się. Dyscyplina zespołowego uczenia się wymaga dialogu: twórczej zdolności do poszukiwania idei i powstrzymywania się wygłaszania własnych opinii w swobodnym ruchu znaczeń, mocą których zespół „myśli” jak jeden żyjący organizm.
Zarówno wspólna wizja jak i zespołowe uczenie się różnią się tym od pozostałych trzech dyscyplin, iż są z natury zespołowe, angażują grupy. Ich zasady muszą być rozumiane przez całe zespoły, istota ich jest stanem doświadczanym wspólnie przez grupę.