Wybór kierunków inwestowania

Głosuj na tę pracę

Ogół decyzji rozwojowych można podzielić na trzy zasadnicze grupy [1, s.106]:

1)    decyzje służące akceptacji lub odrzuceniu konkretnego projektu inwestycyjnego; jest to tzw. bezwzględna ocena opłacalności inwestycji, informująca czy realizacja danego przedsięwzięcia będzie dla firmy opłacalna,

2)    decyzje dotyczące klasyfikacji, stanowiące wyraz tzw. względnej oceny opłacalności; decyzje te podejmuje się wówczas, gdy założony cel można osiągnąć realizując jedno z wielu przedsięwzięć i zachodzi potrzeba wyboru najbardziej opłacalnego wariantu inwestycyjnego,

3)    decyzje odnoszące się do programowania, odzwierciedlające wybór najkorzystniejszego programu rozwoju firmy; program ten tworzy się uwzględniając z jednej strony środki będące w dyspozycji przedsiębiorstwa, z drugiej zaś wszystkie potencjalne kierunki rozwoju i związane z nimi projekty inwestycyjne; decyzje dotyczące „programowania” określają zatem, optymalny z punktu widzenia firmy, zbiór przedsięwzięć rozwojowych przyjętych do realizacji.

Decyzje dotyczące rozwoju firmy, bez względu na ich rodzaj, muszą się opierać na z góry określonych i zobiektyzowanych kryteriach. Głównym narzędziem, stanowiącym podstawę podejmowania tych decyzji, jest rachunek opłacalności przedsięwzięć rozwojowych.

Analiza badań prowadzonych w dziedzinie finansów w krajach rozwiniętych pozwala na wyodrębnienie kilku podstawowych działów, w których analizuje się inwestycje oraz które dotyczą zarządzania finansami. Działami tymi są:

  1. Otoczenie prawne i finansowe.

Dział ten obejmuje po pierwsze, prawne aspekty otoczenia spółki, m.in. system bankowy, system podatkowy, a po drugie, charakterystykę rynków finansowych, m.in. giełd papierów wartościowych i obrotu poza giełdowego, jak również charakterystykę różnych instrumentów finansowych (w tym papierów wartościowych) występujących na tych rynkach.

—————

[1] Colasse Bernard, La rentabilite de lentreprise, Analyse, prevision et controle, Dunod, Paris 1977