Bilans to techniczny termin stosowany w rachunkowości. Można go określić jako tabelaryczne zestawieni sald uzyskanych po zamknięciu ksiąg prowadzonych zgodnie z zasadami rachunkowości. Celem bilansu nie jest ujęcie wartości ekonomicznych czy inwestycyjnych, które wynikają raczej z przepływów gotówkowych i rentowności przedsiębiorstwa. Natomiast inwestor poszukuje w nim informacji dotyczących następujących aspektów:
- pozycja przedsiębiorstwa w zakresie kapitału obrotowego określona różnymi wskaźnikami tego kapitału; wskaźniki te określają zdolność przedsiębiorstwa do regulowania bieżących zobowiązań, które mają być spłacone z majątku obrotowego,
- źródła funduszy wykorzystanych do uzyskania aktywów przedsiębiorstwa (fundusze długoterminowe – zainwestowane przez wierzycieli, posiadaczy akcji uprzywilejowanych i akcji zwykłych; fundusze krótkoterminowe – uzyskane od banków, ze sprzedaży krótkoterminowych papierów dłużnych, od faktorów, z tytułu kredytów kupieckich),
- aktywa przedsiębiorstwa, które wskazują na źródła jego zysków i świadczą o tym, jak zainwestowano kapitał,
- dane wykorzystywane w łącznej analizie bilansu oraz rachunku zysków i strat, na podstawie których można: wyznaczyć zysk i stopę zwrotu z całej kapitalizacji długoterminowej, obliczyć stopę zwrotu z aktywów ogółem, obliczyć stopę zwrotu z kapitału własnego, porównać pozycje zysku zatrzymanego z bilansu z zyskami relacjonowanymi dla okresu kilku lat w rachunku zysków i strat.
Inwestorzy powinni rozumieć informacje podawane w bilansie. Analiza bilansu ma na celu określenie bieżącej pozycji finansowej przedsiębiorstwa, wysokości i charakteru zainwestowanego kapitału, źródeł zainwestowanego kapitału, składników kapitalizacji przedsiębiorstwa oraz, w połączeniu z analizą rachunku zysków i strat, stopy zwrotu z aktywów ogółem, z kapitalizacji kapitału własnego.
Analitycy m.in. poddają badaniu strukturę bilansu, która ma na celu zbadanie struktury aktywów i pasywów oraz określenie relacji pomiędzy poszczególnymi grupami aktywów i pasywów. Badanie takie jest celowe przy założeniu, że istnieje pewna prawidłowa struktura bilansu przedsiębiorstwa, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności. Propozycje, które będą podlegać badaniu, zależą od działań podejmowanych przez zarząd przedsiębiorstwa, ale są też silnie uzależnione od rodzaju działalności przedsiębiorstwa. Z tego względu nie można podać wzorcowej struktury bilansu, odpowiedniej dla każdej firmy.
Badając strukturę bilansu przeprowadza się analizę pionową i poziomą.
WSKAŹNIKI WYPOSAŻENIA PRZEDSIĘBIORSTWA W ŚRODKI GOSPODARCZE |
|
NAZWA |
SPOSÓB USTALANIA |
Udział trwałych składników majątku w aktywach ogółem |
|
Udział rzeczowych składników majątku w aktywach ogółem |
|
Udział niematerialnych składników majątku w aktywach ogółem |
|
Udział majątku obrotowego w aktywach ogółem |
|
Wskaźnik elastyczności majątku |
|
Udział zapasów w aktywach ogółem |
|
Udział należności w aktywach ogółem |
|
Udział środków pieniężnych w aktywach ogółem |
|
Udział krótkoterminowych papierów wartościowych w aktywach ogółem |
|
Tabela 3. Wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w środki gospodarcze.[1]
WSKAŹNIKI WYPOSAŻENIA |
|
NAZWA WSKAŹNIKA |
SPOSÓB USTALANIA |
Wyposażenie przedsiębiorstwa w kapitał własny |
|
Obciążenie przedsiębiorstwa zobowiązaniami długoterminowymi |
|
Wyposażenie przedsiębiorstwa w kapitał stały |
|
Obciążenie przedsiębiorstwa kredytem krótkoterminowym |
|
Obciążenie przedsiębiorstwa zobowiązaniami bieżącymi |
|
Tabela 4. Wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w kapitały własne i obciążenia kapitałami obcymi.[2]
[1] M. Sierpińska, T. Jachna, Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, Warszawa 1997, s.52.
[2] K. Sieniawska, Analiza finansowa w przedsiębiorstwie, OWPRz, Rzeszów 1995, s. 29