praca magisterska – Pisanie analiz finansowych, analiz ekonomicznych

Różnice pomiędzy analizą techniczną i analizą fundamentalną

5/5 - (2 votes)

Analiza techniczna polega na studiowaniu ruchów cen przy wyłączeniu wszystkich innych czynników. Przy użyciu określonych formuł matematycznych analitycy kalkulują wg jakich schematów zmieniały się ceny w przeszłości. Nanoszą ruchy cen na wykresy, by stwierdzić, czy poszczególne akcje są w danej chwili raczej kupowane, czy może raczej sprzedawane. W ten sposób mogą doradzić właściwy moment na dokonanie określonej transakcji. Wyczucie chwili jest tu najważniejsze.[1]

W czasach kiedy rynki cechuje duża zmienność właściwe wyczucie czasu jest kluczem do sukcesu, zwłaszcza jeśli chodzi o transakcje krótkoterminowe.

Obie formy analizy są ważne. Umiejętność zidentyfikowania przewartościowanych i niedowartościowanych akcji przy użyciu metod analizy fundamentalnej jest bowiem niezbędna, a jeśli połączy się ją ze zdolnością wyczucia odpowiedniego momentu za pomocą analizy technicznej, to dzięki takiej kombinacji będzie można dysponować bardzo potężnym narzędziem.

Analiza techniczna i analiza fundamentalna to dwie różne metody oceny wartości aktywów finansowych, takich jak akcje czy waluty. Analiza techniczna opiera się na analizie wykresów i danych historycznych, w celu przewidywania przyszłych zmian cen. Analiza fundamentalna z kolei opiera się na analizie danych finansowych, takich jak zysk, przychody, dług i aktywa, aby ocenić rzeczywistą wartość aktywu. Innymi słowy, analiza techniczna skupia się na tym, co dzieje się na rynku, podczas gdy analiza fundamentalna skupia się na tym, co dzieje się w firmie.

Analiza techniczna i fundamentalna różnią się także pod względem czasu, jaki jest potrzebny do oceny aktywu. Analiza techniczna skupia się na krótkoterminowych trendach cenowych i wykorzystuje dane historyczne do przewidywania przyszłych zmian cen. Analiza fundamentalna z kolei skupia się na długoterminowych perspektywach finansowych firmy i wykorzystuje dane finansowe, takie jak bilans czy rachunek zysków i strat, aby ocenić rzeczywistą wartość aktywu.

Innym ważnym rozróżnieniem jest to, że analiza techniczna jest bardziej subiektywna i polega na interpretacji wykresów i danych historycznych przez analizującego, podczas gdy analiza fundamentalna jest bardziej obiektywna i opiera się na danych finansowych firmy, które są łatwiejsze do zweryfikowania.

Ogólnie rzecz biorąc, obie metody mają swoje zalety i wady i mogą być używane razem w celu uzyskania pełniejszego obrazu sytuacji na rynku.

[1] Ch. Vincent, Spekulacja i inwestowanie długoterminowe, Warszawa 2000, s. 97

Analiza bilansu

5/5 - (3 votes)

Bilans to techniczny termin stosowany w rachunkowości. Można go określić jako tabelaryczne zestawieni sald uzyskanych po zamknięciu ksiąg prowadzonych zgodnie z zasadami rachunkowości. Celem bilansu nie jest ujęcie wartości ekonomicznych czy inwestycyjnych, które wynikają raczej z przepływów gotówkowych i rentowności przedsiębiorstwa. Natomiast inwestor poszukuje w nim informacji dotyczących następujących aspektów:

pozycja przedsiębiorstwa w zakresie kapitału obrotowego określona różnymi wskaźnikami tego kapitału; wskaźniki te określają zdolność przedsiębiorstwa do regulowania bieżących zobowiązań, które mają być spłacone z majątku obrotowego,
źródła funduszy wykorzystanych do uzyskania aktywów przedsiębiorstwa (fundusze długoterminowe – zainwestowane przez wierzycieli, posiadaczy akcji uprzywilejowanych i akcji zwykłych; fundusze krótkoterminowe – uzyskane od banków, ze sprzedaży krótkoterminowych papierów dłużnych, od faktorów, z tytułu kredytów kupieckich),
aktywa przedsiębiorstwa, które wskazują na źródła jego zysków i świadczą o tym, jak zainwestowano kapitał,
dane wykorzystywane w łącznej analizie bilansu oraz rachunku zysków i strat, na podstawie których można: wyznaczyć zysk i stopę zwrotu z całej kapitalizacji długoterminowej, obliczyć stopę zwrotu z aktywów ogółem, obliczyć stopę zwrotu z kapitału własnego, porównać pozycje zysku zatrzymanego z bilansu z zyskami relacjonowanymi dla okresu kilku lat w rachunku zysków i strat.

Inwestorzy powinni rozumieć informacje podawane w bilansie. Analiza bilansu ma na celu określenie bieżącej pozycji finansowej przedsiębiorstwa, wysokości i charakteru zainwestowanego kapitału, źródeł zainwestowanego kapitału, składników kapitalizacji przedsiębiorstwa oraz, w połączeniu z analizą rachunku zysków i strat, stopy zwrotu z aktywów ogółem, z kapitalizacji kapitału własnego.

Analitycy m.in. poddają badaniu strukturę bilansu, która ma na celu zbadanie struktury aktywów i pasywów oraz określenie relacji pomiędzy poszczególnymi grupami aktywów i pasywów. Badanie takie jest celowe przy założeniu, że istnieje pewna prawidłowa struktura bilansu przedsiębiorstwa, w zależności od rodzaju prowadzonej działalności. Propozycje, które będą podlegać badaniu, zależą od działań podejmowanych przez zarząd przedsiębiorstwa, ale są też silnie uzależnione od rodzaju działalności przedsiębiorstwa. Z tego względu nie można podać wzorcowej struktury bilansu, odpowiedniej dla każdej firmy.

Badając strukturę bilansu przeprowadza się analizę pionową i poziomą.

WSKAŹNIKI WYPOSAŻENIA PRZEDSIĘBIORSTWA W ŚRODKI GOSPODARCZE
NAZWA WSKAŹNIKA	SPOSÓB USTALANIA
Udział trwałych składników majątku w aktywach ogółem
Udział rzeczowych składników majątku w aktywach ogółem
Udział niematerialnych składników majątku w aktywach ogółem
Udział majątku obrotowego w aktywach ogółem
Wskaźnik elastyczności majątku
Udział zapasów w aktywach ogółem
Udział należności w aktywach ogółem
Udział środków pieniężnych w aktywach ogółem
Udział krótkoterminowych papierów wartościowych w aktywach ogółem

Tabela 3. Wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w środki gospodarcze.[1]

WSKAŹNIKI WYPOSAŻENIA PRZEDSIĘBIORSTWA W KAPITAŁY WŁASNE I OBCIĄŻENIA KAPITAŁAMI OBCYMI
NAZWA WSKAŹNIKA	SPOSÓB USTALANIA
Wyposażenie przedsiębiorstwa w kapitał własny
Obciążenie przedsiębiorstwa zobowiązaniami długoterminowymi
Wyposażenie przedsiębiorstwa w kapitał stały
Obciążenie przedsiębiorstwa kredytem krótkoterminowym
Obciążenie przedsiębiorstwa zobowiązaniami bieżącymi

Tabela 4. Wskaźniki wyposażenia przedsiębiorstwa w kapitały własne i obciążenia kapitałami obcymi.[2]

[1] M. Sierpińska, T. Jachna, Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, Warszawa 1997, s.52.

[2] K. Sieniawska, Analiza finansowa w przedsiębiorstwie, OWPRz, Rzeszów 1995, s. 29

Zalety analizy technicznej

5/5 - (3 votes)

Analiza techniczna to metoda oceny rynków finansowych, która opiera się na analizie danych historycznych dotyczących cen akcji, indeksów, walut itp. Celem analizy technicznej jest znalezienie wzorów i tendencji w danych rynkowych, które mogą być wykorzystane do prognozowania przyszłych zmian cen.

Zalety analizy technicznej to m.in.:

Prostota – analiza techniczna opiera się głównie na analizie wykresów cenowych i innych danych historycznych, co sprawia, że jest łatwa do zrozumienia i stosowania.
Wiarygodność – analiza techniczna opiera się na danych historycznych, które są bezstronne i obiektywne, co sprawia, że jest ona uważana za wiarygodną metodę prognozowania przyszłych zmian cen.
Szybkość – analiza techniczna pozwala na szybkie przeanalizowanie dużych zbiorów danych i wyciągnięcie wniosków, co sprawia, że jest ona szczególnie przydatna dla inwestorów, którzy chcą szybko reagować na zmiany na rynku.
Możliwość automatyzacji – analiza techniczna jest często wykorzystywana w połączeniu z algorytmami i narzędziami automatycznymi, co pozwala na automatyzację procesu analizy i szybkie podejmowanie decyzji inwestycyjnych.
Brak potrzeby znajomości wewnętrznych mechanizmów rynku – analiza techniczna opiera się na danych historycznych, co oznacza, że nie wymaga ona znajomości wewnętrznych mechanizmów rynku czy też zrozumienia motywacji i decyzji uczestników rynku. Jest to szczególnie przydatne dla inwestorów, którzy nie posiadają specjalistycznej wiedzy z zakresu rynków finansowych.

Zaletą analizy technicznej jest to, że wymaga bardzo niewielkiej ilości danych fundamentalnych, ponieważ wykorzystuje tylko historyczne dane z wykresów cen.

Zgodnie z jego założeniem analiza techniczna określa reguły, według których można z grubsza wyrazić wszystkie czynniki wpływające na ceny akcji, a według jego zwolenników zjawiska giełdowe poprzedzają zjawiska ekonomiczne. Rynki kapitałowe przedwcześnie dyskontują swoje kontrakty terminowe.

Według zwolenników analizy technicznej ceny akcji są określane przez relacje między kupującymi a sprzedającymi, między popytem a podażą. Z drugiej strony w długim okresie ceny akcji zależą od trendów i odpowiednich wzorców. Rynek charakteryzuje się również cyklicznością (fale według teorii Elliotta), czyli występowaniem okresowych zmian kierunku ruchu cen.

Zwolennicy analizy technicznej w praktyce odwołują się do danych historycznych, które nie odnoszą się bezpośrednio do danej firmy, ale reprezentują zjawiska w sposób ogólny, wykorzystując którym wszystkie wydarzenia mogą podlegać pewnym ustalonym regułom.

Do zalet można zaliczyć szybkość podejmowania decyzji dzięki niej, czytelną formę (poprzez wykresy), samowystarczalność (tylko dzięki niej można efektywnie inwestować) oraz to, że sprawdza się tylko przy inwestowaniu krótkoterminowym. Pozwala również zautomatyzować handel i jest mocno oparty na matematyce. Wadą jest jednak wrażenie przypadkowości, duża subiektywność i trudność w porównywaniu wskaźników – np. w przypadku średnich kroczących trudno wybrać rodzaj średniej i okres, z którego jest liczona.

Oprócz wymienionych zalet, analiza techniczna ma również kilka ograniczeń i wad.

Jedną z głównych wad jest brak uwzględnienia czynników zewnętrznych, takich jak zmiany ekonomiczne, polityczne czy społeczne, które mogą wpływać na ceny rynkowe. Analiza techniczna skupia się wyłącznie na danych historycznych, co oznacza, że nie uwzględnia ona takich czynników, co może prowadzić do błędnych prognoz.

Inną wadą jest fakt, że analiza techniczna może być stosowana wyłącznie do rynków, na których istnieją dostatecznie duże zbiory danych historycznych, co ogranicza jej zastosowanie.

Ponadto, analiza techniczna nie uwzględnia fundamentalnych aspektów rynku, takich jak wartość spółek czy ich perspektywy rozwoju, co może prowadzić do nieracjonalnych decyzji inwestycyjnych.

J.D. Schwager, Analiza techniczna rynków terminowych, WIG Press, Warszawa 2002.

Metody analizy spółki giełdowej

5/5 - (3 votes)

Metody analizy spółki giełdowej to różne narzędzia i techniki, które są stosowane do oceny sytuacji finansowej i perspektyw rozwoju spółki giełdowej. Celem analizy spółki giełdowej jest zdobycie jak najwięcej informacji o jej działalności, wynikach finansowych, konkurencyjności i ryzykach, co pozwala na podejmowanie bardziej świadomych decyzji inwestycyjnych.

Najpopularniejsze metody analizy spółki giełdowej to m.in.:

Analiza fundamentalna – polega na przeanalizowaniu danych finansowych i niefinansowych spółki, takich jak bilans, rachunek zysków i strat, sprawozdanie z działalności, raporty zarządu itp. Celem analizy fundamentalnej jest ocena wiarygodności i perspektyw rozwoju spółki oraz wycena jej akcji.
Analiza techniczna – opiera się na analizie wykresów cenowych i innych danych historycznych, takich jak obroty, wolumeny itp. Celem analizy technicznej jest znalezienie wzorów i tendencji w danych rynkowych, które mogą być wykorzystane do prognozowania przyszłych zmian cen.
Analiza porównawcza – polega na porównaniu spółki z innymi podmiotami z tej samej branży lub rynku, w celu oceny jej wyników finansowych i konkurencyjności.

Czasami zdarza się, że przypadkowe, nagłe decyzje przynoszą inwestorom giełdowym bardzo duże zyski. Nie jest to jednak częsta sytuacja, ponieważ znacznie częściej taka gra przynosi duże straty zamiast dużych zysków. Przypadkowe, pochopne decyzje najczęściej podejmują inwestorzy, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z giełdą. Jednak ci, którzy mają z tym do czynienia od jakiegoś czasu, nie pozwalają sobie na takie ryzyko przy wyborze metody inwestowania.

W ciągu wielu lat pracy giełdy analitycy starali się stworzyć taki sposób podejmowania decyzji przy wyborze strategii, który z największym prawdopodobieństwem mógłby przesądzić o dalszym zachowaniu rynku, a co za tym idzie, dalszym zachowaniu inwestorów. Opracowano wiele metod wykorzystujących szereg wskaźników, ale najczęściej stosuje się dwa:

analiza techniczna,
analiza fundamentalna.

Oczywiście te dwie podstawowe techniki nie są jedynymi stosowanymi przez inwestorów. Profesjonalni gracze w grze giełdowej również stosują analizę portfela lub czasami prostsze metody oparte na pewnych mechanicznych zasadach. Zawierają[1]:

metoda średniego kosztu,
metoda kapitału stałego,
metoda stałych czynników,
metoda cenowo-wskaźnikowa.

Korzystając z dowolnej metody analizy rynku, podejmowanie decyzji nie jest już tak przypadkowe, a gra giełdowa staje się znacznie bardziej przewidywalna, choć oczywiście nigdy nie można być pewnym, jak zachowają się inwestorzy w przyszłości i jakie będą tego konsekwencje.

[1] kpw.gov.pl/fli4.htm

Analiza sprawozdań finansowych

5/5 - (2 votes)

Analiza sprawozdań finansowych to proces przeprowadzany przez inwestorów, doradców finansowych, audytorów, analityków itp., polegający na przeanalizowaniu sprawozdań finansowych danej spółki. Celem analizy sprawozdań finansowych jest zdobycie jak najwięcej informacji o sytuacji finansowej, wynikach i perspektywach rozwoju spółki, a także ocena jej wiarygodności.

Do głównych elementów analizy sprawozdań finansowych należą:

Bilans – dokument prezentujący sytuację majątkową i finansową spółki w dniu bilansowym (zazwyczaj na koniec roku obrotowego).
Rachunek zysków i strat – dokument prezentujący przychody, koszty i zyski (straty) spółki za okres obrotowy (zazwyczaj za rok).
Sprawozdanie z działalności – dokument opisujący działalność spółki, jej osiągnięcia, wyzwania i perspektywy rozwoju.
Raporty zarządu – dokumenty prezentujące stanowisko zarządu spółki w sprawie sytuacji finansowej i wyników spółki oraz jej perspektyw rozwoju.

Podczas analizy sprawozdań finansowych, inwestorzy i analitycy korzystają z różnych narzędzi i technik, takich jak:

Analiza bilansu – polegająca na przeanalizowaniu struktury aktywów i pasywów spółki, jej zdolności do spłaty zobowiązań oraz poziomu zadłużenia.
Analiza rachunku zysków i strat – polegająca na przeanalizowaniu przychodów, kosztów i zysków spółki, a także na porównaniu ich z wynikami z poprzednich okresów.
Analiza rentowności – polegająca na ocenie zyskowności spółki, jej efektywności i konkurencyjności.
Analiza wskaźnikowa – polegająca na obliczeniu i porównaniu różnych wskaźników finansowych, takich jak marża, rentowność kapitałów własnych, wskaźnik płynności itp.

Z uwagi na występującą na ogół w działalności gospodarczej ciągłość dane pochodzące ze sprawozdań finansowych przy wycenie przedsiębiorstw i analizie ryzyka. Dane księgowe wskazują na perspektywy rozwoju przedsiębiorstwa, a także na trudności, z którymi się ono boryka. W analizie finansowej wykorzystywane są różne źródła informacji, a cztery podstawowe to:

rachunek zysków i strat
bilans
sprawozdanie ze stanu kapitału własnego
sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych

Dokumenty te sporządza się, aby podsumować działalność gospodarczą przedsiębiorstwa w danym okresie lub w danym momencie. Poniżej poddano analizie dwa pierwsze sprawozdania. To najważniejsze sprawozdania finansowe przedsiębiorstwa. Sporządzone są w formie standardowej, uregulowanej przepisami prawnymi. Jedynie rachunek przepływów pieniężnych nie ma ujednoliconej postaci (poza jego wersją publikacyjną).

Bilans i rachunek wyników stanowią podstawę do statystycznej i dynamicznej oceny stanu i wyników finansowych przedsiębiorstwa. Na ich podstawie sporządzany jest rachunek przepływów pieniężnych. Duże znaczenie informacyjne mają noty uzupełniające, dotyczące kształtowania się ważniejszych pozycji bilansu i rachunku wyników. Wyjaśniają one bliżej treść bilansu i rachunku wyników zarówno za pomocą liczb, jak i opisowo. Ich zakres jest zróżnicowany w zależności od stopnia złożoności działalności i sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz potrzeb informacyjnych kierownictwa i udziałowców.