W analizie papierów wartościowych wyróżnia się trzy odrębne podejścia, którymi są:
- analiza fundamentalna; w jej ramach dokonuje się m.in. określenia wartości „wewnętrznej” akcji (lub innego papieru wartościowego);
- analiza techniczna; jest to analiza – za pomocą wykresów lub prostych wskaźników ilościowych –kursów papierów wartościowych w przeszłości;
- statystyczna analiza dochodu i ryzyka papierów wartościowych.
Jak sama nazwa wskazuje – analiza fundamentalna opiera się na „fundamentach”, czyli stanie gospodarki i stanie emitenta papierów wartościowych. Uważa się, że im lepsza sytuacja finansowa emitenta, tym wyższa jest wartość jego akcji i tym bardziej jest on atrakcyjny dla inwestorów. Analiza fundamentalna wykorzystuje informacje o gospodarce oraz informacje finansowe o firmach. Analiza nie jest jednak wykorzystywana do oszacowania zwrotu z inwestycji w krótkim okresie. Na dłuższą metę empirycznie ustalono, że istnieje silna korelacja między wzrostem zysku firmy a jej wyceną rynkową. Dlatego analiza fundamentalna jest wykorzystywana do inwestycji o długim horyzoncie czasowym, służy do znajdowania spółek, których akcje osiągną wyższe ceny niż obecnie.
Z kolei analizę techniczną definiujemy jako krótkoterminową analizę rentowności inwestycji giełdowych w oparciu o wykresy cen akcji, wolumenu, wolumenu zamówień i wskaźników technicznych. Analiza techniczna służy do określenia prawdopodobnej zmiany cen akcji w przyszłości na podstawie ich wcześniejszej wyceny, z uwzględnieniem wszystkich czynników, które mają lub mogą wpływać na ich podaż i popyt.